Lucrecia Dalt – A Danger to Ourselves

‘The album emerged from spending enough time in the abyssal realm of erotic delirium’, zegt Lucrecia Dalt over A Danger to Ourselves. Laat dat je zeker niet afschrikken! Want die erotische waanzin van Dalt bestaat dus blijkbaar uit prachtige, gelaagde artpop. Na haar buitenaardse vorige album ¡Ay! trekt ze nu richting conventionelere popstructuren, zonder ook maar iets van haar experimenteer-drift te verliezen. Moeiteloos mengt de Colombiaanse het akoestische met het elektronische, en switcht ze tussen Spaans en Engels. Elk moment lijkt de muziek zo uit de bocht te kunnen vliegen, maar houdt Dalt het met haar stem in bedwang. Zoals het percussieve ‘male sangre’, wat halverwege transformeert naar donkere ambient, en ‘divina’, met korte elektronische uitbarstingen. Zo lijkt er door elk nummer een lichte spanning te lopen. Ze krijgt wat hulp op productie van partner David Sylvian, die zijn kenmerkende ruwe stem ook leent voor opener ‘cosa rara’ en je zo perfect verwelkomd in dit jazzy, ambient, artpop-rijk.