Album van de Week (42): Willem

Waar Twan op Van Staal nog wil dat je danst als 't fissa is, keert zijn voormalige Opposites-collega Willem de aandacht op zijn eerste soloplaat sinds de breuk volledig naar binnen. Als je Man In Nood luistert, hoef je ook niet te gissen naar de redenen voor zijn introspectie. Willem speelt volledig open kaart.

‘Verwarde staat, suïcidaal, door angstaanvallen naar de GGZ-poli / Weiger medicatie, mijn intuïtie zegt: zorg dat je deze depressie eigenhandig het hoofd biedt’, rapt hij in tweede track 'Oorlog'. Het is een van de rauwste en meest letterlijke passages van het album, maar Willem staat zichzelf überhaupt nauwelijks toe om zich te verstoppen achter metaforen of vage verwijzingen. Liever tekent hij scherpe, nauwkeurige scènes: een auto die bijna omslaat door zijn vermoeidheid en ontwijkende feestgedrag, een kind dat zijn vader smeekt om van de bank af te komen en voor zijn familie te zorgen. Een van de mooiste liedjes van de plaat drijft echter juist op een metafoor. 'Houten Pak' is een liefdeslied vanaf de rand van de afgrond: jij bent de enige die me hier en in leven houdt. Als jij de aarde verlaat, mag ik dan mee in je kist?

Muzikaal heeft Man In Nood werkelijk niets te maken met The Opposites: er staat geen enkele dansbare hit op, alles klinkt even stemmig als de teksten. Zo nu en dan hoor je dezelfde gemoderniseerde gospelinvloeden doorklinken als op het werk van Frank Ocean en de meer melancholische tracks van Kanye. Willem zingt ook meer dan ooit, met een natuurlijk, understated stemgeluid, wat ervoor zorgt dat de plaat niet verzuipt in een overvloed aan pathos. Dit is geen egodocument van een superster met zelfmedelijden, maar een noodzakelijke therapeutische oefening van iemand die langzaam weer omhoog klimt.

Meer van onze favoriete nieuwes releases vind je op de Luisterpaal.

Lees ook ons uitgebreide interview met Willem over Man In Nood: 'Misschien kan medicatie toch een laatste redmiddel zijn'