’t Beest Brult: frisse start met retro-vibes en rauwe energie ’t Beest Brult: frisse start met retro-vibes en rauwe energie

De aftrap is dit jaar voor DJ Ghost, oftewel Sweder van Gent. Pas 13 jaar, maar al twee jaar fanatiek bezig met draaien. Geconcentreerd bouwt hij zijn set op, terwijl familie en vrienden trots toekijken. Het publiek is onder de indruk: “Je audio is goed, dat is de basis,” krijgt hij mee. Een compliment waar Sweder zichtbaar van glundert.

Op het buitenpodium zorgt Droomdienst voor een eerste vleugje melancholie. Zanger Jeroen Bergakker wordt vergezeld door zijn denkbeeldige vriend, spookje Kasper. “Alsjeblieft, wees m’n vriend,” klinkt het verlangend. Naast beschouwende liedjes zijn er ook weemoedige. “Voel je ook die pijn?” Drummer Abel Schelfhout en gitarist Tim Roos tillen het geheel op en zorgen voor dynamiek. Prachtige zinnen passeren:”Je gaf kleur aan het grijs.” Liedjes over het verstrijken van de tijd, de liefde en bedenken waar je thuishoort vinden gretig gehoor, richting de vroege avond.

Binnen is het daarna meteen vuurwerk. De Goese band Schade zet de zaal op stelten met hun mix van rauwe funk en Nederlandstalige teksten. Het openingsnummer ‘Je snuift bloed’ laat direct zien welke kant het opgaat. Het is volle bak en de superkracht van Kubus met band gaat aan. Liefdesliedjes à la Schade zinderen door de zaal, zoals in ’69’ en ‘Lava.’ Maar ook bespiegelingen over je schaduw: “Het zit aan je vast. Het is je donkere kant.” Nummers van de EP Fruit en nieuw werk als ‘Atlas’ en ‘Goud’ maken indruk. In ‘Stap voor stap’ ontstaat een hypnotiserende sfeer door de elektronische klarinet van Jack de Meij. Ondertussen is er alle aandacht voor het betrokken publiek. De set eindigt in een explosie van gitaren met ‘Hoofdsdolheid.’

Opnieuw naar buiten, waar Two Seconds Before hun universum opentrekken. De Flakkeese band bracht net hun eerste EP Somewhere I Belong uit en speelt vol overtuiging. ‘Cats with turtle heads’ is de rauwe en aanstekelijke intro. Met zangeres Isa voorop en het strakke drumwerk van Kars klinkt de band volwassen en energiek. In ‘Getting closer’ neemt zangeres Isa ons mee met haar onnavolgbare stem-met-een-randje. Het titelnummer van de EP ‘Somewhere I belong’ heeft interessante wisselingen: na een ambient begin gaan we via gillende gitaren naar semi-mediterrane sferen, om te eindigen in een apotheose.

Binnen dan Folk Hogan: een energieke folk-/punkband met traditionals, logge bas en headbangers. “We’re Folk Hogan from Utah, USA, please keep up here,” smeekt zanger Canyon Elliott met een knipoog. Met mandoline, bas, banjo, gitaar en drums gaan we een zweterige set in: een woeste mix van folk, punk en bluegrass. Gitaar spelen kan ook met het instrument op je hoofd en met klompen kun je applaudisseren, blijkt op deze inventieve middag. Veel ‘songs about drinking’ vanmiddag: “Because that’s all we got.” Iedereen danst uiteindelijk uitgelaten met iedereen: oud, jong, sierlijk, energiek. Een jong meisje headbangt uitgelaten mee. Als een orkaan wordt het publiek opgejaagd en meegeblazen.

Een rustiger maar minstens zo gezellig intermezzo volgt met de Blind Amp-UTs, oftewel de ‘blind amputees- een doorstart van de voormalige Baldrick Brothers. Akoestische country en folk, vol humor en plezier. Natuurlijk gaat het over drank, natuurlijk is er een nummer over een ladytrucker van wie de man eenzaam zit te wachten. ‘Dit is het rustigere gedeelte van het gebrul van het beest” stelt zanger Jaap Weststrate vast. En gelukkig is het ‘geamputeerde bandlid’ Koen Raas in de buurt voor een mooie mondharmonicasessie. We sluiten heerlijk af met ‘Oh girl’- een cover van de Hackensaw Boys.

Terug naar binnen, waar The Courettes de zaal moeiteloos inpalmen. Het Deens-Braziliaanse duo brengt een energieke mix van retro rock-’n-roll en fuzzriffs. Gitariste Flávia Couri steelt de show: charismatisch, scherp spelend en zelfs gitaarsurfend het publiek over. De nummers van het nieuwe album The Soul of… The Fabulous Courettes klinken fris, maar er is ook ruimte voor emotie. Het persoonlijke ‘Better Without You’ gaat diep, opgedragen aan Flávia’s overleden vader. Het publiek gaat uitzinnig mee op de slotknaller ‘Shake Me!’

De Vlaamse band Maria Iskariot sluit de avond af. Een valse start door een haperende versterker lijkt even roet in het eten te gooien, maar zodra de eerste akkoorden van ‘Lief klein kind’ klinken, spat de energie eraf. Nieuwe nummers als ‘Vele mussen’ en ‘Naakte vrouw’ laten de kritische kant van de band zien, al komen de teksten live niet altijd even goed uit de verf. Behalve dan het Gorki-nummer ‘Dat vind ik lekker.’ Frontvrouw Helena Cazaerck trekt de zaal in om het publiek lekker mee te laten zingen. Wat een energie, zeker bij de single ‘Leugenaar’, die het festival knallend afsluit.

’t Beest Brult is een mooie staalkaart van jong talent, regionale toppers en internationale verrassingen. Van ingetogen poëzie tot ongegeneerde chaos, van retrovibes tot scherpe maatschappijkritiek. Met deze bonte mix van stijlen en sferen is deze prachtige dag een waardig begin van een even prachtig nieuw cultureel seizoen.