Wat is de Popronde toch een prachtig evenement. Een avond lang door een stad dwalen, op plekken komen waar je anders misschien niet komt. En artiesten zien en horen die je waarschijnlijk nog nooit gezien hebt. Nederland barst van het muzikale talent en afgelopen donderdag was een deel van dit talent in Middelburg voor de Zeeuwse editie van dit mooie reizende festival. Een 3voor12 Zeeland delegatie is aanwezig.

Door werk en andere verplichtingen gaat het middagprogramma helaas aan ons voorbij. Maar om 20:00 uur zijn we wel in De Spot, om daar de jonge zangeres IDA aan het werk te zien. Frisse beats, dansbare nummers en Nederlandse teksten vol zelfreflectie en de eeuwige zoektocht naar een eigen identiteit. Hyperpop zo noemt ze het zelf. De wereld zit er vol mee. Maar voor deze dame maken we graag nog een plekje vrij. Niet voor niets getipt als talent door onze collega’s van de landelijke 3voor12. (GK)

Iets later is bar Seventy Seven de plek voor keyboardduo Kagami. Dit tweetal maakt dansbare popmuziek met een voorliefde voor bands als Petshop Boys, Daft Punk en jaren zeventig disco. Fris en dansbaar? Zeker wel. Maar ook zo degelijk en fantasieloos dat het bijna saai wordt. Prima achtergrondmuziek voor lege shoppingcentra of wachtruimtes in het ziekenhuis. (GK)

Er is nog meer te zien aan het begin van deze avond. In De Drvkkery staat BERBER met haar band. Zelf komt ze uit Bergen op Zoom en speelt twintig keer met de Popronde door heel het land. BERBER zagen we vorig jaar in De Spot samen met Rosann. Vanavond zien we een zangeres die haar plan heeft uitgewerkt, liedjes met een kop en een staart, liefkozend, maar ook soms met een sneer naar liefdesrelaties. Tof om te zien wat voor groei deze zangeres doormaakt. (JVM)

Even verderop speelt BERTHAJU in Het Koffiepand. De locatie staat bomvol en publiek staat als haringen in een ton. De zangeres zingt vrolijke liedjes over het leven en zweept het publiek aardig op, voor wat er mogelijk is aldaar. Een prima festivalact voor komende zomer. (JVM)

Singer-songwriter Lisa Ploeger heeft naast een kleine verkoudheid ook een extra gitarist en cellospeler meegenomen uit Groningen. Zeker die laatste geeft extra diepte aan de gevoelige countrypop die Ploeger maakt. Wie country zegt in Nederland zegt natuurlijk Ilse de Lange. Maar het is te kort door de bocht om deze zangeres daar een op een mee te vergelijken. Want Ploegers eigenheid is te groot. De diepere lagen in tekst en muziek maken dat de intieme show die ze geeft in koffiehuis Bommel echt binnenkomt bij het publiek. Ondanks de verstopte luchtwegen maakt de Groningse er het beste van. Zeeland omarmt dat met liefde en applaus. (GK)

Het Utrechtse Honey Camp is ook al zo’n verrassing. De band is eigenlijk met vier, maar vanwege een kinderverjaardag is ze vanavond met drie neergestreken in Café Cliché. De licht melancholische indiefolk blijft prima overeind met een muzikant minder. Mooie tweestemmige zang, gitaar, accordeon of piano en een uitermate efficiënte drumkit, meer heeft deze act niet nodig om te overtuigen. Voor liefhebbers van Sixpence None The Richter, The Jayhawks en alles wat er tussen zit. De Glen Hansard en Marketa Irglova's cover ‘Falling Slowly’ is subliem. Het eigen werk is dik in orde. Herfstmuziek in oktober. Juiste plaats, juiste tijd. Soms past alles gewoon in elkaar. (GK)

Lokale helden; dat zijn duidelijk de bandleden van Grote Geelstaart. Ze spelen voor een thuispubliek en café Rooie Oortjes staat bomvol. Grote Geelstaart maakt flinke stappen door en treden op door heel het land. Tijdens hun show geven ze alles of niets en het publiek doet lekker mee. Tof om te zien hoe de heren van Grote Geelstaart hun publiek meeneemt in hun verhaal over dé rat en een reis door hun muzikale spectrum. (JVM)

In De Spot zien wij nog de band Syot. Aanstekelijke liedjes en een zanger met een goed humeur en een glimlach van oor tot oor. Met een sound waarbij Bruno Mars en allerlei andere funk/disco legendes zijn geïnspireerd, is dit een prima act voor een festival. Wij staan vooraan! (JVM)

Hoe groot kan dan ook de aniclimax zijn als je hierna de Herberg binnenloopt voor Skinc. Hoeveel Gold Bands kan Nederland eigenlijk nog aan? Skinc’s Nederlandtalige electropop is zeer energiek en kleurrijk, maar daardoor erg rommelig en onoverzichtelijk. Smaak is heel persoonlijk. Snel door naar Stay Away From Dante, dat van Café 39 een circustent maakt. Met zanger Emmanuel Adomah Boateng als spreekstalmeester. De urban hiphop is misschien traditioneel maar komt recht uit het hart. De frontman wisselt rap en zang goed af. Soms wat dromerig. Maar altijd op een goede beat en met mooie melodieën. (GK)

De vurige r&b van Ruby Mus maakt indruk. Wat een stem heeft deze zangeres. Soulvol, passie en liefde. Ondersteund door een prima band legt ze de Vini Winebar haar wil op. Dit is muziek die bijna erotisch wordt. Heerlijke nummers gebracht door een artieste die duidelijk al vaker op een podium gestaan heeft. Zonder angst en vol vuur is het dansen geblazen. Wie liever danst op donkere techno is bij Seventy Seven aan het juiste adres voor de set van Heijmat. Het alter ego van mix engineer Huub Reinders. Hij zet het café in vuur en vlam met een opzwepende mix van verschillende dansstijlen. Visueel misschien wat saai, maar muzikaal klopt het als een bus.(GK)