Wat is metal toch een overzichtelijk genre als het om kleding gaat. Want wat moet je aan als je naar je eerste metalshow gaat? Nou gewoon, iets zwarts. Hoeft niet ingewikkeld te zijn. Als je dat vanavond draagt, weet iedereen wat je komt doen: death metal luisteren. Sommige van de schoolgaande bezoekers hebben zich er echt voor uitgedost met zware kettingen rond de hals of aan de broek en een eigen versie van corpsepaint. Vooraan het podium is hun plek. Vanaf de eerste noot tot de laatste gitaartonen van de Engelse hoofdact van dit festival. Want wie jeugdig zegt, zegt natuurlijk Memoriam. Deze Britse veteranen lopen richting het einde van hun carrière, maar halen het niet in hun hoofd om oud te worden. Onder aanvoering van de altijd energieke frontman Karl Willetts schotelen deze Engelsen Terneuzen een set voor, waar je u tegen zegt. Old school death metal zonder sleet, zonder opsmuk en met bergen energie en spelvreugde. Zelfs de altijd wat norse bassist Frank Healy lijkt het oprecht naar de zin te hebben. Als een Mark IV tank walst de band over Terneuzen heen. Met een repertoire dat bestaat uit het beste van de vijf albums die de band maakte, is het een uur lang genieten van een afsluiter in topvorm. Het slagveld ruikt naar zweet en bier, zoals het hoort.
Wat een feest. De vijftiende editie van Kashfest gaat de geschiedenis in als een zeer dikke metal party. In de Pit in Terneuzen was een variëteit aan death metal bands te zien en te horen. Met vanaf het eerste moment een volle zaal met enthousiast publiek en veel ambiance. Ook mooi om te zien is dat de nieuwe generatie metalheads de moshpit overneemt. Meer en meer weten deze jongens en meisjes dit festival te vinden. Als ze het genre trouw blijven dan zit het de komende jaren wel goed met de Zeeuws-Vlaamse ‘scene’.
Anchillys
Fractured Insanity
As The World Dies
Zo’n zes uur eerder zijn alle jonge fans er ook al om hun leeftijdsgenoten van Diseased te supporten. Deze kwaliteit band wordt gevormd door muzikanten uit de nieuwe golf Zeeuws-Vlaamse metalheads. Een kliek die met elkaar in verschillende samenstellingen bands hebben gevormd. Hoe jong de bandleden dan ook nog zijn, muzikaal is het allemaal behoorlijk retro. Old school death metal dus. Zonder fratsen en met een behoorlijk open sound. Denk aan bands als Grave of Dismember, die hun hoogtijdagen hadden aan het begin van de jaren negentig. Het publiek smult van elk nummer. De band vraagt een moshpit, de band krijgt een moshpit. En de tekstuele thema’s? Ellende, alleen maar ellende. En wie naar de huidige stand van de wereld kijkt, snapt dan een stuk beter dat deze act een perfecte uitlaatklep is voor al die narigheid.
De eerste verrassing van de avond is toch wel het Engelse As The World Dies. De groep uit Birmingham is voor het eerst op het vaste land van Europa en is mede daarom nog onbekend bij het publiek. Maar dat duurt niet al te lang. Hun death metalsound kent veel afwisseling en energie. Zanger Jay Price steekt veel moeite in het opjutten van het publiek. Maar dat heeft effect. De band rond gitarist Scott Fairfax, die ook bij Memoriam actief is, heeft een prima groove en natuurlijk Engelse humor. Het Britse vijftal speelt net na Anchillys, wat toch ook als een fijne verrassing uit de hoek komt. De technische death metal van deze Zuid-Hollanders is niet voor de poes. Er gebeurd veel in het haf uur speeltijd dat de band heeft. De nummers van hun debuutalbum ‘Elan Vital’ zijn snel, verschroeiend hard en heerlijk bruut. Dit is een act om in de gaten te houden als je houd van een compromisloze, genadeloze bak herrie. In de goede zin van het woord.
Het is mooi om te zien dat Kashfest met de jaren ook verworden is tot een soort jaarlijkse reünie van Zeeuws-Vlamingen die wel houden van zware gitaren. Muzikanten, zangers, labelhouders, vinylverkopers. Ze zijn er, genieten van de muziek en praten tussendoor wat bij aan de bar. Deze ‘oude’ garde is wel bekend met het werk van Fractured Insanity. Deze Vlamingen lopen al twintig jaar mee en hebben bij Kashfest al meerdere edities meegemaakt. Hun laatste album ‘Age Of Manipulation’ is weer een brok brute frustratie en dat laat de band vanavond horen. Hier vliegen de vonken vanaf. Het geluid is helder en de boosheid echt. Nieuwe drummer Sepp Coeck is een beest achter zijn kit en ook de rest van de band verzaakt niet. Geen genade, met een dikke mosh en mini wall of death als gevolg.
Volgens gitarist Michiel Dekker van The Monolith Deathcult is er geen grotere fan van zijn band dan Kashfest baas Martijn van den Beukel. En een van je favoriete bands nodig je natuurlijk uit op je vijftiende verjaardag. De supreme avant-garde death metal die dit viertal speelt is enig in zijn soort. Het is bikkelhard, dansbaar, technisch filmisch en vooral erg goed. Hier weet Terneuzen wel raad mee gezien het aantal nekjes dat heerlijk headbangt op deze tegendraadse geluidskermis. Want net voor dat Memoriam als afsluiter het laatste beetje energie uit de lijven perst, hakt deze band uit Kampen eerst even professioneel alle slagaders door. Het is een heerlijke band die prima staat op een prachtig Kashfest affiche. Op een avond die bijna vlekkeloos verloopt, met zes top acts en veel sfeer. Gefeliciteerd met het jubileum Martijn. Volgend jaar mag je kindje op de brommer naar De Pit.