Twee Zeeuwse bands, twee verschillende werelden — maar in ’t Beest komen funk, rock en pure passie samen. Clear Clamour presenteert hun liefdevolle nieuwe album Straight to the Heart, terwijl GrainBait met Age of Unrest een rauwe aanklacht de wereld in slingert.

Een goed gevulde zaal en verwachtingsvol geroezemoes: in ’t Beest is het zaterdagavond tijd voor een dubbele dosis nieuwe muziek. Zowel Clear Clamour als GrainBait presenteert vers werk, en dat doen ze met hoorbaar plezier en overtuiging. Twee bands met verschillende energieën, maar beide met een diepgewortelde liefde voor muziek-met-een randje.

We beginnen in het donker, met een ruige intro die meteen de toon zet. Clear Clamour trapt af met het titelnummer van hun nieuwe album Straight to the Heart, dat sinds eind september te beluisteren is. De boodschap van frontman Stefan van der Harst is er een van liefde, vertrouwen én het risico op verlies. Op het podium staat een band die zichtbaar trots is op wat ze hebben gemaakt: bij de release horen zelfs nieuwe shirtjes-met-hart — want die oude zwarte exemplaren kunnen vanaf nu niet meer.

De set is een staalkaart van hun muzikale reis sinds 2012. Funky grooves, stevige drums en gelaagde gitaarsolo’s wisselen elkaar soepel af. Maurits van der Harst vuurt Hendrix-achtige riffs af, terwijl Stefan moeiteloos schakelt tussen zang en saxofoon. Bekende nummers als Fool Me Twice en Seize Me klinken fris en zelfverzekerd, en ook oudere favorieten krijgen een nieuw jasje. Het publiek zingt enthousiast mee met Stark Raving Bonkers (“Yeah, yeah, yeah!”) en de zaal swingt.

Een akoestische versie van Wet in the Rain zorgt even voor ademruimte. “Tof om zo’n nummer helemaal af te breken en te kijken wat er overblijft,” zegt Stefan. Daarna gaat het tempo weer omhoog met Time for a Shake-Up en afsluiter Riding High. De band bedankt het publiek — sommigen zijn er al bij sinds de eerste EP, tien jaar geleden — en deelt nog één boodschap: “Don’t stop believing in yourself.” Een waardige afsluiting van een energieke set vol liefde en funk.

Dan is het de beurt aan GrainBait, dat het roer hard omgooit. Waar Clear Clamour het hart aanspreekt, richt GrainBait zich op het geweten. De band verovert het podium met Blackened Gold, een vlammende aanklacht tegen een wereld vol onrust. Het gasmasker op het podium past perfect bij het artwork van hun nieuwe EP Age of Unrest: dit is geen vrolijk verhaal, maar wel een eerlijk en krachtig statement.

Zanger Chris van Boven schakelt soepel tussen microfoon en vintage hoorn voor gruizige lo-fi intermezzo’s, terwijl de band strak doorspeelt. Fly Like an Eagle en Show Me How laten horen dat GrainBait moeiteloos laveert tussen classic rock en stoner metal. Het vocale hoogtepunt komt met een verrassende cover van Jolene: nog steeds zoet, maar met een ruig, korrelig randje.

Met Stuck in This Shape en The Machine laat de band horen dat hun maatschappijkritiek stevig verpakt zit in beukende riffs. Het slotnummer Electric Lady jaagt de energie nog één keer omhoog. De zaal beukt, het zweet vliegt, en GrainBait bewijst dat wanhoop soms erg lekker kan klinken.

Twee releases, twee werelden — maar in ’t Beest kwam vanavond alles samen: passie, vakmanschap en een publiek dat recht uit het hart meezong.