PORTLAND – HOOP NA EEN DONKER JAAR
Portland mag de avond aftrappen en doet dat met een zeldzame kwetsbaarheid die Gebouw-T onmiddellijk stil krijgt. Zanger Jente Pironet is midden in de releasetour van Champain, het album dat hij schreef na een jaar dat hij zelf omschrijft als “niet het meest fijne uit mijn leven.” Maar waar zijn verhaal donker had kunnen worden, kiest hij voor hoop — en dat hoor je.
Met opener I Heard You Calling Me glijden we meteen Portland-land in: melancholie en zachtheid, gedragen door de prachtige samenzang met toetsenist-zangeres Nina Kortekaas. Jonge fans vooraan zingen moeiteloos mee met Time Is Now, terwijl de band een groot deel van Champain speelt, aangevuld met enkele oudere, geliefde nummers.
De titeltrack Champain wordt ingetogen en bijna croonerachtig gebracht. “Replace your water with champagne,” zingt Pironet, alsof hij het publiek één voor één wil overtuigen dat het écht beter wordt. De zaal zingt het refrein zachtjes mee. Het is intiem, bijna broos, maar juist daardoor raak. Daarna opent Good Girls wat luchtiger, terwijl oudere parels als Pouring Rain nog altijd recht door het hart gaan. Tijdens Lay Me Down wordt Gebouw-T even een warme cocon, met gelaagde ambient en koortjes. En als Pironet de ballad Aurora half-zittend, half-liggend brengt, voelen we ons even één. Via het klagelijke Lucky Clover werkt de band toe naar afsluiter Until I Find Some Bigger Fears, waarin Jente terugblikt op wat hem overkwam — en tegelijk beseft dat hij er nog ís. Een set als een helingsproces: eerlijk, breekbaar en tegelijk is het glas meer dan halfvol.
Daarna snelt het publiek naar Café De Kaai, waarin we als haringen in een gezellige ton proberen een glimp van Alice Mae op te vangen. Lekker meeslepende rockliedjes, zoals ‘Better ways’ met een complete band, maar ook het semi-akoestische en omfloerste ‘Only the broken.’ Alice Mae hééft het en kan het allemaal.