Matta Klap sluit het jaar af in fiZi Zierikzee Matta Klap sluit het jaar af in fiZi Zierikzee

Op het doek verschijnen beelden van de muzikanten in actie, en langzaam neemt de live-muziek het over. Het wordt een spel van klanken en beelden: melodieuze kakofonieën, flarden tekst, een klein ‘boekorgeltje’ van geluidskunstenaar Roger van der Veken. In Ups & Downs bezingt Swen Blikman de realiteit van dagelijkse zorgen, die je zo graag zou ontvluchten. Jaap Verseput doorweeft het nummer met een prachtige saxpartij. Ondertussen zorgen VJ Martijn de Keijzer en Maric de Ruiter voor intrigerende overvloeiende beelden

Matta Klap balanceert tussen ernst en humor. Ik kan niet slapen verkent slapeloze nachten vol twijfel en dromen, liefelijk omlijst door Jibbe Vaillant op toetsen en dreigender door Verseput op basklarinet. Op het doek nu een echtpaar op Jaaps klassieke Honda C50 in de haven van Brouwershaven, alsmede een kijkje in zijn keuken en provisiekast. ’t Is Niks– een jazzy nummer over opgelegde regeltjes. Natuurlijk komt er dan toch weer een heerlijke anekdote op z’n Jaaps: “Dat was mijn broer Hubert, met zijn vrouw Lizzy. Mijn moeder heeft die Honda C50 ooit van mijn vader gekregen in 1974, tijdens de energiecrisis.” In Anders ontmoet melancholie de zoektocht naar jezelf, terwijl regenachtige beelden het nummer een donkere gloed geven.

Maar het feest blijft nooit ver weg. Een liefdesliedje mondt uit in Big Boys, Big Business, een groovy hiphopnummer met een gillende saxofoon. We eindigen weer klein, met Zo alleen. De pauze wordt op smaak gebracht met ‘goedkope champagne’, hapjes en Ethiopische jazz van DJ MaYo – Hayo Duinkerken en Maroeska Mulder.

Na de pauze neemt de muziek je mee op een reis van buiten naar binnen: jezelf vinden of verliezen, zichtbaar worden, ondersteund door human beatbox Brian Martens. In Nee dus wordt de volwassen wereld bespot: een collectant wacht geduldig op een donatie van Swen Blikman, terwijl het nummer de harde realiteit en absurde regels van het leven aankaart.

Dan het ontroerende Dichterbij van de vorig jaar overleden Ramon de Nennie: over tijd, spijt, liefde en vergankelijkheid. Bij de liefdesverklaring in superlatieven Zo lekker, zo mooi komt het publiek al wat los. Roger van der Veken leeft zich uit op zijn geluidtafel. Via het eerbetoon Biba en Buba aan Harry van der Wekken bouwt de avond op naar de uitbundige finale: Naaktslak. Met een stevige beat, hallucinante beelden en een publiek dat graag meeswingt en meebrult, transformeert iedereen even in een naaktslak – een symbolische viering van loslaten en samenzijn.

Matta Klap – Brian Martens (beatbox/percussie/zang), Pieter van der Laan (bas/gitaar), Jibbe Vaillant (toetsen), Jaap Verseput (sax/basklarinet), Roger van der Veken (gitaar/geluid), Swen Blikman (drums/zang), met VJ Martijn de Keijzer en beeld van Maric de Ruiter – laat zien dat muziek, beeld en verhalen samen een jaar op magische wijze kunnen afsluiten.