Het festival begint al vroeg op deze zaterdagmiddag. En niet met rustige jazzmuziek, maar de heren van Bizkit Park mogen het publiek wakker schudden. Deze tribute-band speelt rocksongs van jaren geleden, met een knipoog naar Linkin Park en Limp Bizkit en daar voorbij.
Even verderop op podium West is ook vandaag the place to be als het gaat om nieuwe ontdekkingen met een rauw randje. RONKER bewijst maar al te goed dat hard werken loont. Een tweede langspeler komt begin volgend jaar uit. Bij RONKER is het alles of niets en is werkelijk een lust voor het gehoor. Een bak aan muzikaal geweld, verfijnde basslijntjes en klaar om verder Europa te veroveren. Ronker rocks!
De Belgische Emmy d’Arc en ook Milo Meskens staan vandaag op de bühne van Crammerock. Geen rammelende gitaren, maar tokkelend op een akoestische gitaar solo of met een band. Emmy d’Arc speelt de tent stil. Alleen met haar stem en gitaar tokkelt ze een uur lang haar liedjes. Een cover van Sinéad O’Connor klinkt wonderschoon. Milo Meskens heeft wel zijn band meegenomen en speelt liefdesliedjes. Liefkozende tranentrekkers voor het jonge publiek. JOKKE stond eerder vanmiddag ook in de Club en speelde eveneens popliedjes. Kleine liedjes om even op adem te komen voor wat komen gaat.
Voor de 34e editie staat Stekene, net over de grens in België in het teken van Crammerock. Een mix van nationale helden en internationale acts, aangevuld met een dosis acts uit Nederland. Vandaag onder andere op het affiche; Becky Hill, Goldband, RONKER en Bart Peeters.
Tijd voor gitaren en het grove werk met SONS en The Clockworks. Elk jaar programmeert de organisatie een band of act uit Ierland of Verenigd Koninkrijk waarvan de bekendheid nog gering is, maar muzikale ambities zeer groot. Kijk naar Inhaler, die drie jaar geleden ook al eens op Crammerock stond. Erg overtuigend zijn de heren van The Clockworks niet en het publiek gaat op zoek naar ander vertier op het terrein.
SONS is een van de vaste gasten van Crammerock. Meermaals stonden deze rockers al op de bühne van Crammerock. Vandaag is dan ook niet anders dan andere jaren. Rechtoe-rechtaan rock met moshpits en crowdsurfers, wat voor menig vertier zorgt. Tof!
De meest spraakmakende act vandaag is in handen van Bart Peeters en zijn ideale mannen. Bart Peeters is presentator van vele programma’s op radio en tv, theatershows en zijn eigen band. Met zijn 65-lentes gaat het Peeters nog altijd voor de wind. Als een bezetene gaat hij over het podium, zoekt interactie met zijn ideale mannen en zweept het publiek op, wat tot ver achterin de tent staat en daarbuiten. Iedereen wilt Bart Peeters meemaken en dat is niet voor niets. De grote klassiekers komen voorbij en bij menig bezoeker ontstaat een glimlach van oor tot oor. Hier kan geen internationale act tegenop. Volgend jaar Clouseau?
De Belgische Sylvie Kreusch is ook gearriveerd in Stekene. Kreusch drappeert in haar witte outfit over het podium alsof ze een modeshow aan het lopen is. Haar songs zijn prachtig, haar loopje is elegant en de bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. Een show van Sylvie Kreusch is altijd aan te raden.
Treurig; zo valt het optreden van The Lemonheads samen te vatten. Deze rockgroep uit de USA wist jaren geleden twee hits te scoren en tourt daarmee de wereld over. Het optreden op Crammerock had legendarisch moeten zijn, maar kunnen we eerder als droevig en een afgang omschrijven. De juiste toonhoogtes worden niet gehaald, akkoorden misgeslagen en de zanger had na verluidt voorafgaand aan het optreden, al heel wat Belgische biertjes op en dat kwam het optreden niet ten goede. De drummer en gitarist die meededen met hun gig, hadden een zware taak om het optreden te redden. Treurig.
Becky Hill staat met twee danseressen op een verder leeg podium. De zangeres heeft in de loop der jaren een aantal hits uitgebracht en weet met haar vocalen heel wat moois te genereren. Het optreden is verder wat vlak en had veel meer in zich, maar komt nu niet tot uiting. De Ierse rockers van Inhaler stonden drie jaar geleden ook op Crammerock. Toen nog een set van dertig minuten en twee hits, nu een uur en meer dan genoeg fans vooaan en verderop in de tent. Muzikaal zijn ze enorm gegroeid en ook aan performances is hard gewerkt. Tof!
Vaste gasten zijn ook de heren van Goldband. De Haagse groep heeft net een documentaire gelanceerd over hun moeilijke tweede plaat en de reis die ze al hebben afgelegd de afgelopen jaren. Vanavond speelt de band met liveband en schiet éen voor éen de hits af. Dat zijn er nogal wat tegenwoordig. Het publiek zingt woord voor woord mee, de confetti dwarrelt neer en de beats beuken alsof de tent elk moment kan opstijgen. Goldband straalt zelfvertrouwen uit, maar blijft tegelijk dat jongensachtige randje houden: grote gebaren, knuffels op het podium en een knipoog naar het publiek. Je voelt dat dit niet zomaar een optreden is, maar een overwinningstocht.
Voor wie nog niet genoeg heeft van al dat dansgeweld bij Goldband, kan nog aanschuiven bij Glintsal, die samen met dj Faisal een show in elkaar hebben gezet. In België is Glintsal een bekendheid en een grote onder zijn shows vol entertainment, maar in Nederland is het nog een grote onbekende. Het publiek van Crammerock heeft hij zich in ieder geval al overtroffen.
Crammerock laat tijdens deze 34e editie opnieuw zien waarom het festival een vaste waarde is in de grensstreek en ver daarbuiten. Het programma verrast voortdurend met een evenwichtige mix van gevestigde namen, jong talent en internationale acts die klaarstaan om Europa te veroveren. Het publiek beweegt zich van akoestische intimiteit naar scheurende gitaren en bruisende beats, waardoor iedere festivalganger zijn eigen hoogtepunt beleeft. De energie op het terrein blijft de hele dag voelbaar, of het nu gaat om de meeslepende performance van Bart Peeters, de explosieve show van Goldband of de intieme stilte die Emmy d’Arc teweegbrengt. Zelfs waar optredens teleurstellen, toont Crammerock zijn kracht: het festival ademt diversiteit, sfeer en een onuitputtelijke liefde voor muziek.
Crammerock; tot volgend jaar!