Door te openen met een eigen versie van 'Voodoo Chile' laat Gabriel Rios zien lef te hebben. Dit blijkt ook wanneer hij zijn hit 'Broad Daylight' juist weer in een alternatief jasje steekt. Hij grapt dat iedereen zich er oncomfortabel bij zal voelen. Onvoorspelbaarheid, dat is de charme van Rios. Met zijn loepzuivere stem laat hij het publiek ademloos genieten, maar met hier en daar een opzettelijk valse aanslag van zijn gitaar en zijn aanwezige persoonlijkheid is het zeker geen easy listening muziek.
Des te meer instrumenten je weghaalt, des te meer aandacht en stilte in de zaal, weet Gabriel Rios uit ervaring. Marcherend op zijn plek en dansend op zijn eigen melodieën bewijst hij dat hij alleen een gitaar en een spotlight nodig heeft om de stiltes te vullen met zijn unieke geluid.