Voor de vijfentwintigste verjaardag van Dijkrock in Rilland heeft de organisatie niets aan het toeval overgelaten. Drie dagen rock en blues aan de rand van onze provincie. De zaterdag is als vanouds het belangrijkst. De ‘Monsters of Dijkrock’ bevolken die dag het podium en zorgen voor veel herkenbaarheid en daarmee een hoog meezing en headbang gehalte

Dat bepaalde bands een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten in het muzikale landschap is geen nieuws. De (hard) rock en heavy metal gemaakt tussen grofweg 1980 en 1995 is een blauwdruk gebleken voor zo’n beetje alles wat erna kwam en heeft nog altijd een grote aantrekkingskracht. Zo laten de 'Monsters Of Dijkrock' wel horen. Present Danger (Metallica tribute), Up The Irons (Iron Maiden), Keepers Of Jericho (Helloween) en The Ultimate Guns ‘N Roses Tribute Band spelen de pannen van het dak. Slechts twee bands komen met eigen werk. SQY en het Belgische Discordia. Allebei de acts zijn vroeg geprogrammeerd. De avond is voor de covers.

Dat iedereen muziek anders beleeft is op een relatief klein festival als Dijkrock goed waarneembaar. Je kunt de tent vanavond in drieën opdelen. Voor het podium de fanatieke fans die compleet uit hun dak staan te gaan. Achterin, bij de bar, de drinkers en de groep mensen die er even voor kiest een praatje te maken met die (oude) bekende. De groep in het midden is het leukst. Fans en liefhebbers die in relatieve rust hun biertje drinken en daarbij de verrichtingen op het podium gade slaan. En in dit geval met hun nek als graadmeter voor het enthousiasme. Bij Metallica’s ‘Creeping Death’ wordt bijvoorbeeld harder ‘ja geknikt’ dan bij Helloween’s ‘Twilight Of The Gods’. Even het biertje tussen de tanden voor een beleefd applaus en verder lekker relaxed genieten van muziek uit lang vervlogen tijden.

Vooraan het podium gaan de handen en de ‘horns’ meer dan vaak de lucht in. Slaan vrienden elkaar, driftig headbangend, op de schouders en komen met de muziek duidelijk herinneringen boven. Iron Maiden’s ‘Fear Of The Dark’ van het gelijknamige album maakt veel los. Het is de kracht van Dijkrock. Begon het festival in 1992 met drie bands en een bierkraam, nu is het uitgegroeid tot een soort Hrieps light. Met ruimte voor aankomend talent op het open podium (dit jaar op vrijdag), eigen werk maar vooral veel herkenning. Dit en het kleinschalig karakter van het feest worden door de trouwe bezoekers erg gewaardeerd. Het maakt Dijkrock tot een uniek spectakel op een unieke plek.