Gekleed in een zwart kort jurkje, daaroverheen een paars dun ‘kleedje’, zwarte schoenen met hoge hakken en felgeel gelakte nagels, staat PollyAnna op het huiselijke podium in festivaltent The Living. Samen met een gitarist, drummer en toetsenist brengt ze haar vrolijke, lieflijke, poppy songs van het zelf gefinancierde album ‘Indigo’ ten gehore. Haar begeleidingsband speelt, samen met watbacking tracks, overtuigend. PollyAnna daarentegen lijkt wat onzeker. Het vierde nummer van haar set is de hit ‘Sing’ en later in het optreden klinken ook ‘Australia’ en ‘I will never sing the blues again’.
Zo nu en dan zingt de ietwat nerveuze PollyAnna naast de toon en zijn haar hoge noten te voorzichtig. De backing tracks met ook meerstemmige vocalen lijken er te zijn om haar meer zekerheid te geven en te ondersteunen. Maar zodra ze, zichzelf al begeleidend op een akoestisch gitaar, een song bijna volledig alleen zingt, doet ze dat overtuigend en met verve. Met haar heldere stem, brengt ze het muzikale verhaal prima en loepzuiver over. Het lijkt er misschien op dat PollyAnna zichzelf gedurende het gehele optreden niet goed kan horen. Of wellicht komt ze het best tot haar recht in een kleine akoestische setting.