Het is even na half tien als de zanger en zijn peloton van zes bandleden zonder voorprogramma het podium opstappen. De snelheid zit er meteen in, al blijft het publiek achter. Blaudzun probeert Gebouw-T mee te krijgen, maar de zaal fluit twijfelachtig mee tijdens ‘We Both Know’. De aarzeling in de zaal verdwijnt snel zodra de band vrij vroeg in de set een demarrage inzet met ‘Promises Of No Mans Land’ , Blaudzun’s grootste hit tot nu toe, en ‘Powder Blue’, de titelsong voor de film ‘Ventoux’, of zoals de zanger het nummer zelf noemt: De muziek die je hoort zodra je de bioscoop uitloopt.

Met zijn laatste album ‘Promises Of No Man’s Land’ laat Blaudzun een energieker geluid horen dan voorheen. Een geluid dat naast zijn karakteristieke stemgeluid meer bepaald wordt door bombastische drums, elektrische gitaren en synthesizers. Dit is op het podium ook goed merkbaar. Met een ruime keuze aan instrumenten wordt er door de bandleden van instrument verwisseld. Bij nummers als ‘Hollow People’ en ‘ Streets of Babylon’ zorgt dit voor een aangename diversiteit die zowel oren als ogen prikkelen. In de eindsprint van deze avond laat Blaudzun, als fervent wielrenfanaat, nog een eigen geknutselde versie van de NOS Tourflits jingle  horen, zodat na een tijdrit van ongeveer anderhalf uur de band met ruime voorsprong de eindstreep heeft behaald.