Vile doet gewoon zijn ding in Terneuzen

Lacerated & Carbonized: Braziliaanse beukmachine

Gijs Kamphuis ,

Een voorprogramma dat meer indruk maakt dan de hoofdact. Het kan verkeren. Afgelopen vrijdag had support act Lacerated & Carbonized schijt aan alles. Weinig publiek? Jammer dan, beuken met die handel! Dezelfde gedachte had het Limburgse Cliteater. Hoofdact Vile deed er gelukkig niet voor onder al scheelde het weinig. Met een mooie avond death metal in de Pit in Terneuzen tot gevolg.

Het Belgische Sekhmet mag deze avond openen en doet dat niet eens zo slecht. De podiumpresentatie is misschien wat stijfjes, de muziek is dat niet. Hun bombastische death metal zit behoorlijk goed in elkaar en kent weinig minpunten. Deze heren komen er wel. 

 De verrassing van de avond is het Braziliaanse Lacerated & Carbonized. De band mag niet voor niets met Vile mee op tournee. Hun deathmetalmix is alles vernietigend, super strak en met veel gevoel gebracht. De band is zich er van bewust dat ze onbekend zijn en geven daarom alles. Een benadering die werkt wat menig bezoeker is onder de indruk van deze jonge Zuid-Amerikanen.  Frontman Jonathan Cruz  jut het publiek met veel gevoel op tijdens tracks als ‘Homicdal Rapture’ en ‘Third World Slavery’. Ook de Sepultura cover ‘Refused / Ressist’ kan op bijval rekenen van het handjevol toeschouwers. Die hebben wel een band gezien waar over nagepraat zal worden. 

De wat vreemde eend in de bijt is het Limburgse grindcore gezelschap Cliteater. Altijd heerlijk nuchter, maar bijzonder vriendelijk in de aankondigingen van de nummers.  ‘M.I.L.F Hunter’ (speciaal voor drummer Clemens), het politiek incorrecte ‘Camelfuckers’, ‘Cock and Love’ en de S.O.D-cover ‘Speak English Or Die’. Het nummer dat de band standaard omtovert tot ‘Eat Clit Or Die’. Misschien niet de meest populaire band van de avond, maar dat zal de act een zorg zijn. Cliteater doet altijd zijn ding honderd procent, of je het nu leuk vindt of niet.  

Vile grijpt hierna weer terug op de voor hun vertrouwde death metaltonen. In het nachtelijke uur dat de band speeltijd heeft staat het laatste album ‘Metamorphosis’ centraal. Waarbij ‘Rise’en Shadowwork’ zijn blijven hangen als beste nummers. De duistere mix kan meer dan bekoren, al lijkt zanger Mike Hrubovcak niet altijd even gelukkig met de minimale bezoekersopkomst. Het is eigenlijk net als zovaak bij muziekstijlen aan de rand van het spectrum. Een paar man voor het podium en een paar er op. Door de lage opkomst krijgt de sfeer iets sinisters. Met lange stiltes tussen de nummers waarin niets wordt gezegd of gehoord. Al met al slaagt de band erin een goede pot metal neer te zetten, met een prima geluid en dito show. Een mooie afsluiter van een kwalitatief hoogstaande death metalavond.