Genieten bij PopRonde 2011 Genieten bij PopRonde 2011

De Drukkerij op de Markt heeft de eer het bal te openen. Vanwege koopavond is de boekhandel toch openen. Katia kan er dan ook wel bij. Veel plaats neemt de Amsterdamse singer-songwriter ook niet in. Compleet akoestisch en bewapend met slechts een gitaar bouwt ze haar eigen wereld rond de toeschouwers. Hoe bescheiden en klein haar liedjes ook zijn, ze raken wel. Dit in combinatie met haar ontwapenende oogopslag en glimlach maakt dat je ongemerkt van deze vrouw gaat houden. Of je nu wilt of niet. (GK)

Als je een café binnenloopt en je hoort een bandje Foxy Lady van Jimmy Hendrix spelen, dan is rechtsomkeert een natuurlijke impuls. Gelukkig verzetten we ons tegen deze reflex, want The Casings is een lekker jong en springerig viertal met een orgeltje en een goed gevoel voor de jaren ’60 sfeer. Niks nieuws dus, maar vooral dankzij het enthousiasme en de energie die de band uitstraalt een prima bandje voor de Popronde. (LM)

Het duurt even voordat het Friese boy/girl duo BlackboxRed het geluid heeft afgesteld, een vreemd gegeven wanneer het optreden in de pijpenla van Seventy Seven uitmondt in een onherkenbare brij herrie. Dat is geen kritiek. Want garagepunk hoort nu eenmaal lekker hard en gruizig te klinken, en die elementen zijn hier helemaal voor elkaar. Terwijl Eva van Netten enthousiast staat te raggen op de gitaar slaat Stefan Woudstra de vellen van z’n drumstel. Energiek, springerig, opzwepend en dansbaar. Bijna geen verschil met The White Stripes en Blood Red Shoes. Dát is wel kritiek. (JF)

3 FM Hollandse Nieuwe Hunting The Robot is typisch zo’n band waar je het huis voor verlaat. Het is dan ook volle bak in De Groene Pulk. En de pubers-met-kapsels maken lossen de verwachtingen volledig in. De liedjes op zich hebben niet veel om het lijf, maar de manier waarop ze worden gebracht is meer dan aanstekelijk. Vooral als er een straffe beat onder de gitaren wordt gelegd komt de zaal in beweging. En op het eind gaan ze lekker los. Helemaal 2011 deze jongens, gaan we nog van horen! (LM)

Studentencafé De Barrel zoekt het in meer Spaanse sferen met TenTemPiés. Een internationaal gezelschap met als thuisbasis Amsterdam. Met conga's een toeter en veel temperament krijgt het gezelschap wel sfeer in de knusse kelderbar. Het collectief maakt een dansbare mix van ska, latin rock en reggae, en doet dat naar behoren. Wel een fris bandje eigenlijk. (GK)

Helemaal van de andere kant van Nederland komt Traumahelikopter eerste hulp bieden voor doven en slechthorenden. Want ook in Kaffee ’t Hof biedt de volumeknop uitkomst bij de vruchteloze worsteling met de geluidafstelling. De muziek van dit drietal is daar uitstekend geschikt voor: rammelende en primitieve lo-fi punk, waarbij de drie instrumenten nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. De enorm enthousiast spelende Groningse band biedt wel veel melodie en catchy songs. Het applaus van het publiek hebben ze daaraan te danken. (JF)

Een matig optreden krijgen de bezoekers bij Café Bar American van Two Days Left. Dit metalcore collectief uit Venlo heeft het niet vanavond. De combinatie van cleane zang en grunt is ook al in vele talen en manieren uitgevoerd, waarmee het moeilijk is onderscheidend te zijn. Maar als de uitvoering ook te wensen over laat, is eigenlijk iedereen blij (band incluis) dat het optreden erop zit. (GK)
 
In cafe Geere dreigt de planning in de soep te lopen omdat Kill Ferelli nog aan het opbouwen is op het moment dat ze moeten beginnen. Van paniek is echter geen sprake en de band heeft ervaring voldoende om binnen het kwartier de eerste noot te laten klinken. Viberider, Dreadlock Pussy en Sat2D zijn de ex-werkgevers van dit Limburgse viertal dat klinkt als Skunk Anansie met een zachte g. Het draait bij deze band om rockchick Kelly Kockelkoren. Haar zang maakt de nummers af en ze sleept haar mannen mee door de set die ineens best kort lijkt. Dit smaakt naar meer. (GK)
 
Terug naar Bar American voor een pot oude school death metal gebracht door Burial Earth. Met voorsprong de hardste band van de avond. De band timmert al jaren aan de weg en dat begint langzaam zijn vruchten af te werpen. Leuk is ook dat een band uit Overijssel haar publiek begroet in het Zeeuws. Zanger Joey van der Hart heeft zijn roots op Walcheren en wil dat even laten weten. Muzikaal is er weinig op aan te merken en de groep groeit ook duidelijk in zijn optreden. Een wat voorzichtig begin eindigt in een beukende bühne. (GK)