Naast de grote namen op de mainstage van Vestrock was er ook plaats voor lokale bands op het PopAanZee podium. De bands van dit project werden aangevuld door de Vestrock Rally winnaar Designerbabies en El Gusto?!

Vota Fonzie
Big band meets pop
Toen Vota Fonzie het PopAanZee traject begon stond er nog een andere zangeres voor de band. Gelukkig heeft de band een goede opvolger kunnen vinden. De organisatie van Concert At Sea koos deze band uit om het concert te openen.
Plus
De band speelt heerlijke muziek voor dit weer. Met een fel zonnetje en dik 27 graden gaat de luchtige muziek van Vota Fonzie er in als een koel glas water.
Min
De muziek die Vota Fonzie speelt zal het zeker goed doen op besloten feestjes. Echter voor een serieus rockfestival vallen ze toch iets uit de toon. (AJ)

 

Designerbabies
Rock meets industrial
Designerbabies heeft zich via de Vestrockrally naar het festival gespeeld. De in Londen opgerichte band overschrijdt het Vestrock-concept: ze hebben maar liefst drie nationaliteiten in de groep (Nederlands, Spaans en Chileens). Samen verzorgen ze een stevige mengelmoes waar rock, grunge en industrial samenkomen.
Plus
De baby’s hebben zelf voor hun publiek gezorgd en dat werkt aanstekelijk : een groepje gaat voor het podium helemaal uit hun dak. Zanger Jelle heeft een vlotte babbel en genoeg attitude om het publiek tussen de nummers door zó te enthousiasmeren dat je je bijna zou schamen als je niet direct levenslang fan van de band zou worden.
Min
Na een tijdje begint de muziek een beetje te vervelen: van opbouw naar een hoogtepunt is weinig sprake. Vanaf het eerste nummer wordt er al geknald waardoor de spanningsboog naar het einde toe meer afzwakt dan toeneemt. Jammer, maar al met al wel een prima show van een band waar we waarschijnlijk voorlopig nog niet vanaf zijn. (NV)

 

El Gusto?!
Stonerrock meets oldschool punk
Het Vlaamse El Gusto?! komt van net over de grens: Stekene en Sint-Gillis-Waas om precies te zijn. Ze voelen zich dan ook als een vis in het water thuis op de affiche van Vestrock, klaar om die Hollanders eens laten zien wat rocken is.
Plus
El Gusto?! heeft er goesting in: plankgas en rocken luidt het devies van de Oost-Vlamingen. Naar eigen hebben ze wat gesnoept bij Queens of the Stone Age en Therapy? maar door de ruige stem van zanger Dave Stevens heeft het geheel ook wel een oldschool punk gevoel. De hoeveelheid stof die opstuift tijdens de geïmproviseerde moshpit vooraan is een teken dat het publiek de smaak goed te pakken heeft.
Min
Vooral in het begin van hun set klinkt El Gusto?! als één grote brij waar weinig in te onderscheiden valt. Na enkele nummers wordt het echter wel iets beter, maar mede hierdoor zijn de veelvuldige gitaarsolo’s weinig overtuigend. (NV)

 

Jay Minor & The Early Birds
Folk meets pop
PopAanZee-act Jay Minor & The Early Birds mag als tweede act aantreden op het kleine podium. Met hun folky popliedjes speelde deze band al op het Bevrijdingsfestival en het Zeeland Nazomerfestival en wonnen ze De Zeeuwse Belofte. Op Vestrock krijgt Jay Minor de kans om ook ‘de overkant’ te overtuigen.
Plus
Jan Minnards en de zijnen lijken gemaakt te zijn voor het knusse PAZ-tentje. Doordat het nog niet zo druk is, komt de band prima tot zijn recht voor de vroege vogels die al op het festival aanwezig zijn. Blikvangster van de band is vooral de achtergrondzangeres/multi-instrumentaliste Janine van Osta. Naast de lieflijke tweede stem die ze verzorgt, blijkt ze tijdens het laatste nummer ook over een wat rauwere stemgeluid à la Alison Mosshart en PJ Harvey te beschikken.
Min
Het bereik van de PopAanZee-tent is ongeveer een meter of 10. Daarbuiten gaat iedereen weer over op de dagelijkse gang van zaken: bier en zonnebrandcrème, maar dat valt Jay Minor & The Early Birds niet kwalijk te nemen. (NV)

 

Audiofungus
Alternative rock meets rap
Audiofungus bestaat uit vier muzikanten met uiteenlopende persoonlijkheden en muzikale invloeden. Deze diversiteit proberen ze samen te brengen in hun nummers. De band presenteerde vorig jaar hun demo ‘Sincerity Masquerade’ in ’t Beest, Goes. De cd was voorzien van een knap staaltje artwork wat deze band een geheel eigen stijl aanmeet net zoals hun muziek.
Plus
Audiofungus begint met een instrumentaal stuk wat goed klinkt en het publiek vastklampt. De vrouwelijke drummer, Tamara Wisse, is een opvallende verschijning en ze doet absoluut niet onder voor de mannelijke collega drummers. Ze speelt sterk met afwisselende ritmes. Dat geldt trouwens ook voor de andere bandleden. Zanger en gitarist Dennis Menheere wisselt zijn stem af met schreeuwerige rock en rap wat voor een vernieuwende sound zorgt.
Min
Er is weinig tot geen samenspel tussen de bandleden waardoor het na een paar nummers saai wordt om naar te kijken terwijl de muziek wel goed in elkaar zit. De zang mag hier en daar nog wel wat bijgeschaafd worden. Kortom, twee kleine minpuntjes waaraan gewerkt kan worden. (JS)

 

Marsha
Soul meets country
Singer-songwriter Marsha vestigde haar naam in 2005 toen ze tijdens de uitreiking van de Zeeuwse Belofte gelauwerd werd als beste singer-songwriter. Sindsdien is ze aan de weg aan het timmeren. In 2007 kwam haar EP ‘A Lover’s Thing’ uit en in 2008 de single ‘Finally Free’. Momenteel is ze samen met haar band aan het werken aan de release van een eerste album en volgende week staat ze in de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland.
Plus
Voor ons staat een enthousiaste zangeres te spelen, vandaag zonder band. Marsha heeft een krachtige soulstem welke in combinatie met de akoestische gitaar neigt naar country en folk muziek. De meeste kijkers zitten heerlijk in het zonnetje, onder het genot van een verfrissend drankje, te luisteren naar Marsha. Wanneer de zangeres nog één laatste nummer wil spelen, wordt dit verzoek, in verband met de tijdsdruk, afgewezen. Ze besluit zonder versterkers het nummer ten gehore te brengen aan de vaste fanclub; dit wordt enorm gewaardeerd.
Min
Sommige nummers worden iets te enthousiast gezongen waardoor het schreeuwerig en te hard overkomt wat niet past bij dit repertoire. Wanneer Marsha een nummer een paar keer opnieuw moet instarten, toont dit van weinig professionaliteit. Gelukkig springt de zangeres er zelf laconiek mee om en kan ook het grootste deel van het publiek erom lachen. (JS)