#woohah2016: Kevin Gates komt heel langzaam op stoom

Trapheld is nog niet op het punt waar hij zou kunnen zijn

Flip Kloet ,

Als opener van de mainstage staat Kevin Gates op het programma. En zoals dat gaat op een hiphopfestival begint de show natuurlijk net even wat later dan gepland. Sinds zijn laatste releases gaat het lekker met de dertigjarige. In Nederland is het nog lang geen gevestigde naam, maar zal dat na zijn show op Woo Hah! wel zo zijn?

Kevin Gates draait al een flinke tijd mee in de Amerikaanse hiphopgame. Met zijn label Bread Winners Association staat hij sinds kort onder contract bij Atlantic Records. Nadat Gates zijn album Islah dropte begin dit jaar, drongen twee singles door tot de Billboard Top 200. Sindsdien mag Gates de wereld rond om zijn typische trapsound uit het zuiden van Amerika te laten horen.

Is het een mooie opening van de dag?
Als Gates op komt, gekleed in zijn felle cammosuit en huge capuchon zoals we die kennen van het spel Assassin's Creed, zie je iets in zijn ogen gebeuren. Schrikt hij, is hij overweldigd of zijn teksten vergeten? Nee hoor, dat laatste zeker niet. Ietwat ingetogen start hij aan zijn eerste track. Het lijkt erop dat de rapper even schrikt van het grote aantal mensen dat voor zijn neus staat. Even inkomen dus. Maar vanaf de derde track ‘Arm And Hammer’ is de druk eraf en gaat Gates helemaal op in het moment.

Houdt hij dat level uiteindelijk vast de rest van de show?
De show van Gates is nogal wisselvallig. Het feit dat iedereen in het publiek klaar staat om los te gaan, werkt zeker in zijn voordeel. Als de eerste lage basdreun binnenkomt, staat iedereen als een gek te springen, maar het lukt de Amerikaan niet echt om die vibe de hele tijd vast te houden. Zeker aan het begin lijkt het niet te werken, maar hoe langer hij bezig is, hoe enthousiaster het publiek wordt.

Spaart hij zijn krachten misschien tot het einde?
Daar lijkt het wel op. De rapper wordt zelfverzekerder tijdens de show. Als hij tegen het einde zijn hit ‘2 Phones inzet is iedereen bij de les. Ghetto sirens en de eerste mellow moshpits van een dag Woo Hah! zijn een feit. Een hoogtepunt kunnen we het niet echt noemen, maar een fijne show om er even in te komen zeker wel.