Maar voordat we van Fresku mogen genieten, is het aan Braz om het publiek wat op te warmen. Echt vol staat de zaal nog niet wanneer hij opkomt, enkel geflankeerd door een DJ. Slechte zet van degenen die pas bij Fresku op komen dagen, (ook al is Braz daar straks ook ruimschoots aanwezig) want als voorprogramma zet de rapper een prima set neer. Hij is enthousiast, charismatisch en er zit flink wat variatie in de nummers onderling. Op het moment is qua materiaal nog weinig van Braz te vinden, maar begin komend jaar komt er een EP uit - geen slecht idee om deze talentvolle vent in de gaten te houden.
Fresku balanceert op koord van grofheid en oprechtheid
Eindhovense rapper brengt voor ieder wat wils
Iedereen die enigszins bekend is met het repertoire van Fresku, weet dat hij feitelijk twee compleet tegenovergestelde stereotypes belichaamt; enerzijds maker van persiflerende hiphopbangers waarbij geen blad voor de mond wordt genomen, anderzijds een extreem openhartige en emotionele rapper die over zijn zielsleven, angsten en moeilijkheden verhaalt. Een dergelijke tegenstelling is voor het opbouwen van een liveshow moeilijk. Zoals Fresku tijdens de show zelf al aangeeft: welke nummers je ook kiest, je doet het nooit goed voor iedereen. Des te mooier is het om te zien dat zijn show vanavond een perfect voorbeeld is van hoe je wél iedereen tevreden houdt.
Wanneer de hoofdact begint is de zaal al een stuk voller, en naarmate de avond vordert wordt het - zeker vooraan - alleen maar drukker. Het publiek is, zoals Fresku zelf ook opmerkt als hij, voorgegaan door zijn band, Braz en een luid ‘fuck you fresku’-geschreeuw opkomt, behoorlijk monochromatisch. Het mag de pret niet drukken. Vanaf het openingsnummer is het publiek enthousiast mee aan het schreeuwen en het eerste deel van de set heeft een hoog partygehalte. ‘Hedde Drugs Op’, ‘Kreeft’ (hoogtepunt in de set dat in de toegift succesvol wordt herhaald, maar dan met dienstdoende kreeft en live-band) en ‘Kutkop’ wekken aanvankelijk de indruk dat dit de Fresku is die we vanavond gaan zien. Anekdotes over hoe hij kruimels uit de navel van zijn omvangrijke pens graaide om ze vervolgens op te eten versterken dit. Niets mis mee natuurlijk, maar het is bewonderenswaardig hoe meerdere malen een complete omslag van de stemming plaatsvindt. Eerlijke en oprechte speeches over de terroristische aanslagen in Parijs, over Fresku als moslim, over zijn dochter - na al het gescheld en het praten over aftrekken en kreeft eten zou het eigenlijk ongepast moeten voelen, maar dat doet het geen moment. De pure oprechtheid die Fresku laat zien zorgt ervoor dat de show meer werd dan alleen een leuke, solide uitgevoerde hiphopshow waarbij goed gefeest kan worden. De uitvoeringen van ‘Twijfel’ en ‘Ik Wil’ vormen de perfecte tegenhangers van de eerder genoemde nummers.
Op puur muzikaal vlak wordt er een solide optreden afgeleverd, met speciale complimenten voor de band. De nummers worden allemaal strak neergezet en een nummer als ‘Twijfel’, ondertussen 6 jaar oud, krijgt in de uitvoering vanavond een heus funkgevoel, wat het misschien nog wel beter maakt. Maar ook dikke complimenten voor de spelers die op de flanken van Fresku opereren. Braz is tijdens de show constant relevant met backing vocals en als Fresku’s tegenspeler. En met Mocromaniac aan de andere kant zijn de uitvoeringen van ‘Kreeft’ en ‘Nooit Goed’ meer dan solide performances.