The Miseries, Jack Daniels Stage, zaterdag 4 april
Paaspop 2015: The Miseries: boos staat Tim Knol erg goed
Donder op met je kwantiteit
Tim Knol kennen we natuurlijk als de ietwat timide ogende singer/songwriter die de hitlijsten haalde met zijn eigen mix van licht verteerbare folk en americana. Maar die Tim is niet langer onder ons. Gewapend met een Gibson SG, truckerspet en baardje van een paar dagen oud is hij tegenwoordig de frontman van een groep die zichzelf The Miseries noemt. Aan het begin van de set wordt beloofd dat dit de kortste show van Paaspop wordt. Laten we daarin meegaan: hierbij de kortste recensie van Paaspop.
HET CONCERT
DE ACT
Tim Knol, maar dan met punkband. Distortion. Modder op je schoenen, bier in je nek. Nummers langer dan twee minuten? Ga daarvoor maar naar de Afterpartees.
HET NUMMER
Skinflint. Terecht de eerste single. Weet live meteen te imponeren.
HET MOMENT
Alle nummers onder de 30 seconden. Waarom zou een nummer langer duren?
HET PUBLIEK
Het is voorbij voor je er erg in hebt, dus mosh nu het kan. Eerste pit ontstaat na circa 45 seconden (ergens halverwege het eerste nummer dus).
HET OORDEEL
Maar even zonder grappen. Je zou je bijna af gaan vragen waarom Tim Knol nooit eerder een garage-act is gestart. The Miseries is in principe een formuleband, inclusief boosheid, rammelende gitaren en een repetoire dat er in recordtempo doorheen wordt gejast. En hoewel de sound voor menig garage-liefhebber vertrouwd zal voelen, wordt het nergens een cliché. Vooral door frontman Tim Knol: een bijzonder vaardig gitarist, met om zich heen muzikanten die eigenlijk niet voor hem onder doen. The Miseries leven zich in alle opzichten uit als garageband en dat levert een bijzonder vermakelijk half uurtje op. Kwaliteit boven kwantiteit, zo blijkt maar weer.