Mister & Mississippi, Phoenix, zondag 5 april

Hun nieuwe plaat We Only Part To Meet Again kwam begin dit jaar uit en met dit wapenfeit onder de arm bestormen ze de clubs en festivals: Mister & Mississippi. Voor de gelegenheid breiden ze de bezetting in Schijndel uit met twee blazers, mooie toevoeging.

In 2013 wonnen ze de 3FM-Award voor 'Beste Nieuwkomer' en dit jaar zijn ze opnieuw genomineerd voor een 3FM-Award in de categorie 'Best Alternative'. Presentator Jan Versteegh drukt het publiek op het hart vooral even te stemmen...

"I try not to miss you, I try to pull through, everything around me reminds me of you..." zingt zangeres Maxime Barlag. Vervolgens valt drummer Samgar Jacobs in en samen maken ze er een prachtig meerstemmig geheel van. De nieuwe single 'We Only Part To Meet Again' is toch echt wel een plaatje en dat is heus niet alleen omdat een van onze eigen recensenten de hoofdrol speelt in de nieuwe clip.

Wat krachtige akoestische gitaarriffjes, aangevuld met frêle zang, "I don't wanna let you go". Same Room, Different House is een mooi opgebouwd nummer en het brengt ook wat vaart in de set. Het tempo én het volume worden opgeschroefd, mede met behulp van intense en soms bombastische intermezzo's.

 Het publiek slaat de boel aandachtig gade. De set start ingetogen, een ideaal moment om even te onthaasten van een druk weekend Paaspop. Gezien: een 'polonaise' van een man of zes die elkaar - hoe zen - in de nek staan te kriebelen. Met de ogen dicht natuurlijk. 

Van horen zeggen: "Ik vind het heel mooi, echt heel goed". De podiumpresentatie is echter tam en er is weinig interactie met het publiek. Op de momentjes die wél gecreëerd worden, met name door drummer en frontman Samgar, reageert het publiek enthousiast. Er wordt verheugd meegeklapt en gezongen. Helaas is de muziek wat te eentonig, het publiek wordt niet genoeg meegezogen in het optreden en dus verslapt de aandacht. Er is veel verloop; de tent loopt vol, maar ook weer leeg.

Een aaneenschakeling van prima popliedjes, keurig opgebouwd en uitstekend uitgevoerd. De grote 'maar': 50 minuten is eigenlijk te lang. Het optreden kabbelt nét iets te rustig voort, het is allemaal wat eentonig. En dan had het optreden eigenlijk nog 10 minuten langer moeten duren...