Groetjes uit de Loco Royale

Een verslag vanuit het hart van Paaspop

Clemens Lambermont en Freek Verhulst ,

Ah de Loco Royale. Het paleis der wansmaak dat alles belichaamt waar Paaspop voor staat. De plaats waar slap festivalbier en een eclectische mix van bierschuurclassics en guilty pleasures samenkomen. Het is het carnaval na het vasten, met haar polonaises, rare verkleedpartijen en boerenhumor. Kortom: heb je de Loco Royale nog nooit van binnen gezien, dan ben je nog nooit op Paaspop geweest. Een selectie van de onvergetelijke momenten die wij er zaterdag hebben beleefd.

Vuurvreters en sterretjestattoos

We beginnen vandaag met de Boodschappers Van Het Algemeen Nut. Welk algemeen nut dit duo nu precies dient wordt niet helemaal duidelijk, maar de middelen die worden gebruikt zijn rock- en discocovers op een orgeltje dat voor de legendarische Mambo Kurt waarschijnlijk net te simpel zou zijn. Maar die had dan ook geen op Eric Corton gelijkende zanger die oproept tot meer disco. Als we dan de valse falsetnoten in ‘Funky Town’ echt niet meer trekken, besluiten we tot een biertje bij de buren.
 
Maar niet voor lang, uiteraard. Vol goede moed gaan we verder met het Rariteitenkabinet. Een soort Schijndel’s Got Talent. ‘Amazing’ is iets wat je op veel Paaspop-banners tegen zult komen, maar de combinatie van goochelen en dit festival is toch vaak wat matig. Het begint met een vuurvreter die on the side op glas kan lopen en veel interessanter dan dat wordt het eigenlijk niet. Gisteren werd het circus in ieder geval nog begeleid door een rockband van clowns.
 

Festivalgangers hun eten zien wegwerken in de Resto Lounge was waarschijnlijk nog interessanter. Dus besloten we het boeiend te houden door uit te wijken naar de wasserette van Connie Meer vlak naast het podium. Een  gezellige, volkse bijstandsfamilie waarbij de panterprint een fashionicoon is geworden. Bij hen kan je in ieder geval terecht voor een fotoshoot met een wasmachine en een sterretjestattoeage die zelfs voor een My Chemical Romance-fangirl te fout zou zijn. Kwaliteitsvermaak dus.  

Pure ellende en leverworst

En het lijkt misschien een slechte paradox, maar een van de hoogtepuntjes is toch wel Pure Ellende. Het lijkt alsof de begeleidingsband van Caro Emerald is ontsnapt en hun retrofetisj nog maar iets verder heeft uitgebreid. Met bizar truttige pakken en jurkjes brengen ze een schlagermeezingmedley waar je U tegen zegt. Met hits als ‘Fiesta Mexicana’ en ‘Ich Bin Wie Du’ krijgen. En toegegeven, in deze liveuitvoering klinkt het allemaal niet eens zo ellendig. Al is dat natuurlijk een kwestie van (wan)smaak. Een topheadliner voor de Loco Royale deze avond.
 

Het meest vervreemdende aan de deze tent blijft toch dat geen enkele act is wat je er naar aanleiding van het programma van verwacht. Dus ons devies; gooi je programma weg en ga op een verhoging aan een van de zijkanten staan, om rustig de chaos aan je voorbij te kunnen zien trekken. De regelmatige vertraging tussen liveacts wordt gelukkig opgevuld door het team van de Loco Loco Discoshow; het feest op Paaspop waarbij je niet raar moet opkijken als ‘Barbie Girl’ wordt opgevolgd door ‘Smack My B*tch Up’, om daarna vrolijk verder te gaan met wat recente EDM en tot slot weer terug te belanden bij James Last of Klaus Wunderlich. Dit alles wordt aan elkaar gepraat door een man die uit een Eefje Wentelteefje-cartoon lijkt weggelopen, die leverworsten uitdeelt en ‘punten’ waarvan niemand weet waarvoor ze eigenlijk dienen. 

De groetjes

Er hangt een brievenbus waarin je berichtjes voor andere mensen in de zaal kunt stoppen, die worden getoond op het grote scherm. Ons berichtje is echter niet alleen voor de mensen die het klappen van de zweep – soms letterlijk – in de Loco Royale al kennen, maar juist vooral voor diegenen die de meest ongemakkelijke, maar bovendien vermakelijke tent van dit festival vooralsnog links laten liggen. Daarom zeggen wij: Groetjes uit de Loco Royale, het is hier fantastisch!