Wire wordt vaak in het hokje post-punk gezet vanwege de tijd waarin de band voor het eerst actief was. Hoewel dat genre overduidelijk van invloed is geweest, zijn frontman Colin Newman en compagnons veel meer dan dat. Ze experimenteerden al vroeg richting noiserock en zijn door veel experimenteren uitgekomen bij een ruimtelijke sound waar bakken galm de hoofdrol opeisen.

Er is weliswaar niks mis met de vurige korte nummers, maar de trage songs komen vanavond het hardst binnen. De afsluitende song van de reguliere setlist 'Harpooned' is een tien minuten durende dreiging waarin geen rustpunt te ontdekken valt. Door de harde, galmende snare trom lijkt het alsof we ons in een desolate stad bevinden. Als tijdens de dreigende bridge de rook uit het plafond komt lijkt het even of de wereld echt op instorten staat.

Tijdens de koffiepauze bedacht marketingman Jelle Agema dat er iets speciaals moest gebeuren tijdens de afsluiting van het festival. Als de laatse galmen van 'Harpooned' wegebben, wenkt Newman naar de zijkant van het podium. Even later komen zo twintig gitaristen, waaronder de vandaag in de MIDI spelende bands en artistiek leider Vincent Koreman, het podium opgelopen voor een indrukwekkend slot.