Bassiste-zangeres Lea Sonnek is het gezicht van deze Oostenrijkse rockband. Blootvoets stapt ze het podium op, enkele tenen goed ingetaped. Gierende gitaren bepalen de toon van het optreden. De groep laveert tussen noiserock, punk en post-punk. De bandleden kijken vaker naar hun effectenboards dan naar het publiek. Lea staat meestal met de rug naar de toeschouwers. Alleen als ze een aantal regels moet zingen, keert ze zich naar hen toe.

In ‘Mind Owl’ komt de structuur van het nieuwe werk van Hella Comet goed naar voren. Een rustige opbouw, waarna wordt toegewerkt naar een up-tempo stevig middenstuk. Daarna wordt het naar een rustiger einde afgebouwd.

Vreemd genoeg is dat aan het einde van het concert. Als de drummer en de gitaristen al van het podium af zijn gegaan, staat Lea met haar basgitaar tegen de versterker aan te schuren. Als ook zij naar de backstage loopt, houdt het gegier aan. Maar dan komt de gitarist tevoorschijn en zet de versterker gewoon uit. Een ongebruikelijk eind van een concert.