Incubate 2015: Gezapigheid nekt Great Lake Swimmers

Canadezen waaien compleet weg

Bas van Duren ,

Rare keuzes voor wat betreft locatie zie je wel vaker op Incubate. Maar de fijnbesnaarde folk van het Canadese Great Lake Swimmers in de Muzentuin? Wellicht omdat de gevoeligheid van de eerste paar platen is ingeruild voor een bredere sound, uitgegeven door het wat grotere Nettwerk-label, maar hoe past dat dan in het plaatje van 'independent culture' van Incubate?

HET CONCERT

Great Lake Swimmers, Muzentuin, zondag 20 september 2015

DE ACT

Canadese band rond de man met de Nederlandse naam: Tony Dekker. De formatie heeft haar invloeden nooit onder banken en stoelen gestoken, dat is een dwarsdoorsnede van een paar decennia folk en aanverwante stijlen met klinkende namen als Nick Drake, Will Oldham, Gram Parsons etc. Hier in de Muzentuin in een klassieke folkbezetting: versterking in de vorm van viool, contrabas en een gitarist die zo nu en dan de banjo beroert.

HET NUMMER

Maar allejezus, wat is de gezapigheid hier troef. Dat vanaf het begin een onherroepelijk Mumford And Sons-gevoel wordt opgeroepen, daar doe je alleen fans van die band een plezier mee, maar het is amper voor te stellen dat je gemiddeld Incubate-publiek hier warm voor loopt. Serieus; er zijn Serious Talent-bands in het verleden geweest met een soortgelijke gezapige sound die hier in de Muzentuin onmiddelijk verdampt in het luchtledige. Alleen nummers van oude albums zoals 'Moving Pictures, Silent Films' zijn een testament van de verstilde pracht die Great Lake Swimmers in het verleden kenmerkte.

HET MOMENT

Halverwege moeten we van Dekker klappen voor gitarist Erik Arnesen die de banjo er weer bijpakt. Hadden we niet moeten doen, want het grootste risico van instrumenten buiten manifesteert zich hier: het instrument is volledig onstemd en strijkt volledig in tegen de rest van de band. Arnesen pakt een moment stilte om de banjo goed te stemmen, net op tijd.

HET PUBLIEK

Kent een ratio van 1:3 wat betreft grijze haren, best een unicum en dat voor een band die nog maar twaalf jaar bestaat. Maar het is rustig in de Muzentuin. Het grote veld is amper gevuld. Een oproep van Dekker om mee te zingen met 'I Must Have Someone Else's Blues' kan rekenen op slechts een beetje bijval.

HET OORDEEL

We zeggen het af en toe, maar hier moeten we het toch echt afvragen: wat doet dit hier en waarom op dit podium? Door Great Lake Swimmers te plaatsen in de Muzentuin, zijn ze aan zichzelf en het publiek verplicht om nummers te spelen die voor het grote veld zijn bestemd. Hadden de Canadezen in bijvoorbeeld de Concertzaal gestaan met een seated optreden, dan had het veel meer geklopt, konden ze de meer minimalistische nummers laten horen.

DE FOTO