Sóley, Incubate, Muzentuin, 19 september 2015
Incubate 2015: Geen IJsland keurmerk voor Sóley
Zangeres en band zakken op middelmatig uitgewerkte muziek
Artiesten uit IJsland zijn per definitie al gecategoriseerd in de sectie dromerige, slepende songs in de trend van Sigor Ros, die het land met dat keurslijf opzadelde. Of Sóley zich gevoegd heeft naar dat stigma, of dat het drietal zich daar uit heeft weet te breken gingen we onderzoeken in de sprookjesachtige Muzentuin.
HET CONCERT
DE ACT
Pianiste en zangeres Sóley Stefánsdóttir trekt deze tour op met drummer en gitarist/toetsenist. De vraag is of dat een goed idee is. Met name de drummer overstemt al snel het geheel en speelt vooral een afleidende, in plaats van begeleidende, rol. Slechts enkele momenten is het geluid goed verdeeld en komt de stem van Sóley er beter uit.
HET MOMENT
Sóley is een beetje stuntelig, maar ook wel charmant. Ze vertelt over het nummer 'One Eyed Lady', een liedje over een vrouw met één oog? "Wait, I’m mixing up songs, this one is about a women killing her man".
HET NUMMER
Het blijkt het hoogtepunt van de toch wat fletse set. Een set waarin telkens dezelfde patronen in toetsen en gitaarspel opduiken. De stem van Sóley is mooi, maar lang niet karakteristiek genoeg om dat euvel goed te maken. Er is duidelijk te horen dat er langer is nagedacht over 'One Eyed Lady'. Een lange broeierige intro op toetsen grijpt de aandacht direct. De drummer kent zijn plaats, enkel een constante bassdrum hangt als een dreigende hamer in de lucht.
OOK OPMERKELIJK
Soley blijft zich verontschuldigen voor haar droevige muziek. "Sorry for the sad songs, I know it’s Saturday, but here is another one." De zangeres blijkt na dat eerste praatje alles behalve een podiumdier. Ze kondigt elk nummer af met een kort "thank you" en als de gitarist onverwachts nog even bezig is met stemmen, valt ze compleet stil.
HET PUBLIEK
Ondertussen haken er steeds meer mensen af en steevast is er nog wat gebabbel over en weer tijdens de intro, voordat alle gezichten zich weer richting podium draaien. Onderweg naar buiten horen we voorbijgangers zeggen; "wat was dit verschrikkelijk saai zeg".
HET OORDEEL
Sóley klinkt totaal niet IJslands, maar in dit geval hebben we het dan vooral over het kwaliteitskeurmerk waar we blind op vertrouwen. Één hoogtepuntje in een set van een uur is simpelweg te weinig om mensen van begin tot eind mee te slepen. De band heeft in de basis veel werk te verrichten voordat ze mogen spelen met hun aparte drumpad sounds, diepe bassen en orgeltjes om de boel op te fleuren.