Destruction Unit, Dudok, vrijdag 18 september 2015
Incubate 2015: Destruction Unit gaat net iets te hard
Langdradig gitaargeweld slaat niet aan bij Dudok
‘Vooral heel erg hard op gitaren slaan’, is wat voor de heren van Destruction Unit de sleutel lijkt te leveren tot een succesvol optreden. Het vijftal heeft er duidelijk zin in, het publiek is daarentegen voornamelijk druk met hun verbijstering plaatsen terwijl één van de bandleden wederom zijn gitaar duwt op een plek die niet eerder voor mogelijk was gehouden.
HET CONCERT
DE ACT
''A band that felt more like a horror movie than a band''. Kneiterharde ragherrie produceert het vijftal uit Phoenix, die zich iedere show weer als een orkaan op een podium schijnen te gedragen. Na net het album Negative Feedback Resistor te hebben uitgebracht, zijn de mannen begonnen aan een tour om het gitaargeweld met de wereld te delen.
HET NUMMER
Zodra de heren hun bekendste nummer 'World On Drugs' inzetten, is het alsof de band zelf even flink op de drugs zit. De gitaarsnaren zien binnen het nummer meer wangslijmvlies dan een KNO-arts op jaarbasis doet, aansluitend met een motorisch festijn van losgaande heren die op snaren slaan. Prima basisingrediënten voor een goede moshpit, maar dat voelt het publiek toch niet helemaal. Daarvoor zijn de nummers te langdradig en eentonig. Knap geschreven, daar niet van, maar een hele week op kaviaar eten, daar wordt ook niemand gelukkig van.
HET MOMENT
Tijdens het laatste nummer besluit Destruction Unit er nog een schep ‘HARD’ bovenop te doen, ‘om het af te leren’. Ze geven zich vol en geven zichtbaar al hun energie, wat wederom beantwoord blijft met wat meegaande hoofden. Al met al voelt het erdoor een beetje misplaatst, gezien het podium praktisch wordt afgebroken.
HET PUBLIEK
Is iedereen al kapot voordat deze eenheid des destructie door de Dudok raast? Kijk, het staat goed vol, dus dat is het probleem niet en voorin is er je standaard bezopen bezoeker die in zijn eentje een moshpit bouwt. Maar voor de rest staat iedereen er voornamelijk tevreden bij en blijft het bij wat goedkeurend geknik. Dat schuurt met wat er op het podium gebeurt; het vijftal speelt hun instrumenten én zichzelf compleet kapot, terwijl de sfeer buiten het podium niet anders kan worden omschreven dan 'sereen'.
HET OORDEEL
Altesamen voelt het allemaal nogal als een showcase, wat met geirriteerde toon ook door het publiek heen klinkt. Nummerlengtes worden verdubbeld door een rekstuk van losgaan erbij, waardoor het allemaal wat langdradig wordt. Het principe kan werken: echter niet bij optredens als deze.
Al met al zit de setlist verder goed in elkaar en hebben de mannen een moment van pronken met hun nieuwe album gekregen. Een festijn voor zalen dichter bij huis, maar Tilburg moet de heren zichtbaar nog een beetje vinden.