Support-act van vanavond is Deadly Circus Fire, een progressieve, ietwat angstaanjagende, metalband uit Londen. Door hun Kiss-achtig geschilderde gezichten (maar dan met nepbloed) lijkt het alsof ze zo uit een horrorfilm zijn gestapt. De band is enthousiast, speelt lekker en vraagt meerdere keren of het publiek zin heeft in Skindred, een vraag die telkens met luid gejuich wordt beantwoord. Echter, als de zanger beleefd op z’n Brits vraagt ‘’is it okay is we play a couple more songs for you’’ wordt er gereageerd met een karig applaus. Niet lullig bedoeld, maar het publiek wil Skindred!
Vlak voordat Skindred het podium betreedt, wordt het licht gedimd en Thunderstruck gedraaid om de spanning nog wat meer op te bouwen. Dan komen de bandleden eindelijk het podium opgelopen. Frontman Benji is een ongekend opvallende verschijning; een grote zwarte man met dreadlocks, met een fantastische outfit, bestaande uit een politiepet, een diva zonnebril met diamantjes, een rood overhemd en colbertje, zilveren sweatpants en zwarte laarzen. But he rocked the shit out of it. Het eerste nummer wordt ingezet en in een oogwenk is de Kleine Zaal getransformeerd in een hevige, razende moshpit.
Niet alleen Benji, maar ook de rest van de band verdienen grootste complimenten. Ze spelen ontzettend strak en de reggae-gedeeltes gaan feilloos over in de ruige metalgedeelten. Dit zorgt ervoor dat het publiek verandert in één grote moshende/dansende/springende mensenmassa. Een goed voorbeeld van een nummer waarin dit gebeurt, is de single 'Ratrace', waarvan Benji zelfs op een serenade-achtige wijze een stukje zingt voor een meisje in het publiek.
Benji en de band zijn constant interactief met het publiek, wat de hele avond voor een toffe sfeer zorgt. De frontman grapt wat af tussen de nummers door en doet er alles aan om het publiek een topavond te bezorgen. Zoals Benji zelf zegt: ‘’I fucking love white people’’. Dan begint hij een speech wat in het begin lijkt op een bashing tegen mensen die illegaal muziek downloaden, maar uiteindelijk eindigt in een mooie boodschap. Benji geeft een sterk pleidooi over hoe belangrijk het is om te genieten van muziek. Het maakt hem dan ook geen barst uit dat mensen hun muziek, en van andere bands, illegaal downloaden, als ze maar naar concerten blijven gaan, de band blijven steunen en als je maar geniet van muziek.
Skindred speelt precies de juiste nummers, waardoor het publiek geen moment stilstaat. Ook alle nieuwe nummers van Kill The Power worden door het publiek ontvangen alsof ze ze allang kennen (gelekt album?). In hun eigen nummers gebruikt de band ook samples van bestaande nummers, zoals 'Whip My Hair' en 'Thrift Shop', maar toch gaat iedereen het meest uit z’n dak bij de échte Skindred nummers, zoals 'Pressure', 'Cut Dem' en natuurlijk 'Nobody'. Gaandeweg het optreden verspreidt zich in de zaal een lichtelijke wietlucht, maar dat hoort bij de entourage. Na het laatste nummer verlaat de band onder luid gejuich en applaus het podium, om vervolgens weer snel terug te komen voor het gevraagde toegift. Ditmaal draagt Benji een bontmuts, wat hem ook onbegrijpelijk goed staat.
En net als je denkt dat de band je niet meer kan verbazen, besluit Benji het publiek de ‘’Newport Helicopter’’ te laten doen. Dit houdt in dat iedereen zijn shirt uittrekt en als een propeller boven zijn/haar hoofd laat draaien. Verbazingwekkend genoeg doet vrijwel de hele zaal mee, jawel, inclusief de meisjes.
Skindred zorgt voor een onvergetelijke avond in 013, met fantastische ragga metal, ‘’good vibes’’ en uiterst sympathieke zanger met de nodige humor en zelfspot. Deze band is een typisch gevalletje ‘’dit moet je meegemaakt hebben’’. Het is dan ook te hopen dat ze na de officiële release van Kill The Power weer naar Nederland komen. Ook al is reggae en/of metal niet helemaal je ding, je kan bijna niet anders dan dit op een of andere manier te waarderen.