We beginnen de dag met scrambled eggs en bacon aan het begin van de middag. De backline kunnen we op ons gemakje inladen en we zetten koers naar Newbridge om Tara, Luke, Samara en Katie van DNA Ireland op te halen. Nog even eten scoren bij een tankstation en door naar Cork, helemaal in het zuiden van het eiland.
Het blijft lastig
Het is een lekkere lange rit van ruim 3 uur, maar op een overstekende badger na gebeurt er onderweg niet veel spannends. Eenmaal aangekomen in Cork stoppen we even bij het hotel waar de studenten gaan slapen. Wij rijden die nacht gewoon dapper terug. Vervolgens kruipen we met acht man in onze bus om het korte ritje naar Crane Lane Theatre te maken. Helaas hebben we weer een routebeschrijving waar we niet veel wijs uit kunnen. We dwalen een tijdje met de bus door de stad en moeten nog snel een smalle steeg induiken om de politie te vermijden. Dan maar de weg vragen aan een taxichauffeur, die weten altijd alles. Gelukkig snapt Katie de beste man wel, want Rob kan er echt geen touw aan vastknopen. Dat Iers zit nog niet helemaal in ons systeem. Maar we weten nu wel weer waar we heen moeten.
Een flinke trip, opgewonden fans en een instore gig
Part 4: The Jacks DNA on Tour Ireland 2013
Het Ierse weer is The Jacks en crew bijzonder goed gezind. Al sinds onze aankomst schijnt een heerlijk lentezonnetje. De langste trip van de tour staat op het programma, we dalen af naar het zuiden. En als we weer terug in Dublin zijn, laat de band akoestisch van zich horen in een platenzaak.
De crew van het Crane Lane Theatre ontvangt ons bijzonder hartelijk, gastvrijheid zit duidelijk diepgeworteld in de Ierse aard. De plek doet z'n naam eer aan want het podium is met z'n rood satijnen doeken net een echt theater. Verder is het een hele toffe kroeg met een gigantische bar waar verschillende ruimtes omheen zijn. Dus mocht je ooit in Cork zijn, dit is de moeite waard. We gaan een hapje eten en om de een of andere vage reden wordt dat de Mac. Daar baalt iedereen achteraf van, wat kunnen sommige dingen toch grappig lopen als je met een groep bent.
Na deze heerlijke smaaksensatie gaan we terug naar Crane Lane Theatre en vermaken ons met elkaar in de backstage. Nee, niet op zo’n manier. Gewoon diepgaande gesprekken en platte humor. Daar worden we overladen met een gigantische hoeveelheid fris en maar liefst één muntje voor een pint. We doen nog een dappere poging om wat flesjes fris te ruilen voor bier, maar dat mag niet baten. Gelukkig hebben we zelf ook nog het een en ander meegenomen. The Jacks spelen pas om 12 uur, dus iedereen banjert een beetje rond. Praatje maken hier en daar, mensen kijken, setlist maken.
Er is een DJ bezig die met z'n Zuid-Amerikaanse plaatjes het zaaltje al flink aan het swingen brengt. Veel vrolijke mensen die de temperatuur in het zaaltje naar tropische waarden brengen. Joost zit ondertussen in een hoekje op het podium rustig een beetje in te spelen, een prachtig contrast. De DJ loopt uit tot half één en wij bouwen snel de boel om. Het publiek is door de soundcheck een beetje in verwarring, ze vragen meteen om meer. Het is wel duidelijk dat de sfeer er op deze zondagavond heel goed in zit.
Onder de indruk!
Als The Jacks dan daadwerkelijk beginnen, stroomt de boel snel vol. Het publiek is een bonte verzameling van heren in pak, rockchicks, hippe kappertypes, Zuid-Amerikaanse vrouwen en vol getatoeëerde mannen. De set slaat keihard aan en er wordt flink gedanst. Een dronken Ier koopt al tijdens de show twee babyshirts van The Jacks, die heeft vast wilde plannen voor de nacht. Eén vrouw uit het publiek, knalrood haar, schaars gekleed, killer heels en tattoos, is bijzonder gecharmeerd van Marcia, maar haar versierpogingen tijdens de show lopen op niets uit. Pretty funny. Er hangt een kick ass energie deze avond en dat merkt de band en het publiek. Na het laatste nummer wordt er dan ook flink geschreeuwd om meer. Geen probleem, nog even knallen dan. Heel tof.
Het is wel duidelijk dat de Ieren de muziek van The Jacks erg waarderen. De bandleden worden na afloop door vele mensen meer dan positief aangesproken. Ook al is het goed toeven in Crane Lane Theatre, we moeten toch echt terug naar Dublin. Estelle neemt de dappere positie van Shotgun in en we zijn weer op pad. De wegen zijn leeg, de rit is lang en de nacht is donker. Gelukkig weten Marcia en Estelle met snoeihard Nirvana en Guns 'n Roses Bob door deze uitputtingsslag heen te slepen. Het gaat nog bijna mis als er opeens een stoplicht midden op de snelweg staat. Maar ook deze hindernis wordt overwonnen. Bob slaat zichzelf nog een paar keer flink in z’n gezicht en vroeg op de maandagochtend zijn we weer veilig thuis. Thank you, Cork.
Lekker rustig aan
Vandaag hebben we een zeer gemoedelijk programma. Een instore optreden bij Tower Records in Dublin. Dit blijkt een hele toffe platenzaak te zijn, met ongelooflijk relaxed personeel. Lekker rustig aan. We drinken bij aankomst een bak koffie en snuffelen een beetje rond. The Jacks spelen twee korte akoestische setjes voor de aanwezige mensen. De hoeveelheid publiek valt gelukkig niet tegen voor een maandagmiddag, ook mooi. Er worden nog wat koffiemokken en platen gekocht, waar we opeens korting op krijgen. It just keeps getting better. Op de weg terug naar het huisje even boodschappen doen en daarna een avond lekker chillen. Want dat mag ook wel eens. Toch? Inderdaad.