Dinsdagmiddag 26 februari gaat de boeken in als de onofficiële start van de eerste internationale tour voor The Jacks. Vanaf nu wordt het een non-stop rit vol inladen, reizen, uitladen, optreden, fotoshoots, interviews en uiteraard de nodige feestjes. De grote lijnen van het Ierse avontuur zijn wel duidelijk, maar er zijn nog genoeg vraagtekens om er een daverend avontuur van te maken. En om onbeperkt nieuwe fans te scoren natuurlijk.

Slash en de eerste problemen
Redelijk ontspannen laden we de spullen uit bij 013. Slash en consorten zijn bezig met hun soundcheck. Estelle: “Behoorlijk bizar om je eigen gitaarheld opeens op twintig meter afstand live te zien spelen. Super tof.” Nadat The Jacks hun eigen soundcheck hebben gehad, zien we in de backstage Slash rustig z’n burger eten. Daar gaan we ‘m niet bij storen, dat handje schudden komt later wel. Tijdens ons avondeten arriveert tourmanager/geluidsman/chauffeur Bob en is de tourparty helemaal compleet. De zenuwen beginnen nu toch op te spelen bij de band, iets dat vooral duidelijk wordt bij het aanbrengen van de eyeliner. Ook rockchicks hebben zo hun problemen. Zo’n drie kwartier voor showtime doen Bob en Rob een onhandige ontdekking. De overtocht naar Engeland blijkt op donderdag te staan, terwijl er op woensdagavond een show in Londen gespeeld moet worden. Iedereen in lichte paniek. Gelukkig zijn een paar telefoontjes genoeg om de boel om te zetten. Iedereen weer blij, zo snel kan het gaan. En dan is het eindelijk tijd om het podium te bestijgen.

The Jacks knallen hun set de bomvolle 013 in. Marcia: “Het is fucking sexy om voor tweeduizend gezichten zo hard je eigen muziek te mogen spelen.” De vierduizend handjes gaan steeds flink op elkaar, er wordt meegezongen en de zaal is lekker opgewarmd voor gitaarlegende Slash. Veel tijd om van die show te genieten is er helaas niet. Terwijl The Jacks hun merch verkopen en de nodige complimenten in ontvangst nemen wordt de backline als een gek naar de Cul de Sac verplaatst voor de volgende show. Door alle hectiek loopt uiteraard de ontmoeting met Slash mis, volgende keer de beste man toch maar even storen tijdens zijn burger. Nog vol adrenaline wordt de goedgevulde Cul getrakteerd op een muzikaal feestje. The Jacks staan vol energie en met een flinke grijns op het podium en het geïnspireerde publiek doet enthousiast mee met hun airguitar. Gaaf. Ook hier is weinig tijd om na te genieten. De bus moet vol en de wekker gaat vroeg, het buitenland wacht.

Op naar de boot
Na een riante 5 uur slaap gaat om iets voor achten de tour dan officieel van start. Met ietwat slaperige oogjes nestelt iedereen zich in de bus die de komende tijd onze beste vriend zal zijn. First stop London, here we go. De euforische gesprekken over het optreden van gisteren zuigen het laatste restje energie uit de band en in no time liggen The Jacks lieflijk tegen elkaar te slapen. Bob rijdt onverschrokken verder, terwijl Rob zich inleest in The Rules of Shotgun. Onmisbare informatie voor iedere bijrijder.
De rit gaat van een leien dakje en ruim op tijd komen we bij de haven aan. Bij het inchecken begint de man in het hokje opeens hartelijk te lachen. Vrij vertaald uit het Frans: “Allee, jullie zijn bij de verkeerde haven. Dit is Duinkerken en jullie moeten bij Calais zijn.” Balen. Maar gelukkig nog steeds tijd zat. Na wat zeer chaotische manoeuvres met de bus en stukjes tegen de rijrichting in op naar Calais dan maar. Op het desolate havengebied worden we eerst flink door de douane mangel gehaald voor we mogen inchecken. Dat maakt niks uit, want we zijn er. Dag Europees vasteland.
Op de boot wordt de slaapplaats voor vannacht geregeld en verder vooral gechilled. Bob is al snel gewend aan het links rijden al zal de kreet “Links!!!!” nog wel een flink aantal keer vallen.

London baby!
Na een lekkere hectische tocht door hartje Londen, en een korte wandeling om de plek te vinden waar de band die avond zal optreden, heeft Bob de eer om z’n parkeerskills te tonen op de kleinste parkeerplaats ooit. 229 Venue blijkt een toffe kelderbar te zijn, waar we hartelijk worden ontvangen door geluidsman Alessandro. Alle spullen mogen twee trappen naar beneden, we eten een hapje en The Jacks doen waar ze goed in zijn: een wervelend optreden geven. De opkomst valt een beetje tegen, maar dat mag de pret niet drukken. Het aanwezige publiek is bijzonder onder de indruk en het Londense Jacks zaadje is met overtuiging geplant. De band maakt nieuwe vrienden en doet nuttige contacten op. Daar gaan zeker goede dingen op volgen…