#INCU13: Front 242 sluit Incubate in stijl af

Koningen van de EBM beleven tweede jeugd

Bas van Duren ,

1988 moet een mooi jaar zijn geweest. Niet alleen vanwege het EK, maar ook vanwege de muziekontwikkelingen. De zaterdag van Incubate stond in het teken van 25 jaar acid house, de zondag wordt afgesloten met het Belgische Front 242 dat in 1988 haar definitieve doorbraak had met het album Front By Front. Industrial was destijds al een fenomeen met dank aan bands als Psychic TV en Cabaret Voltaire, maar met Front By Front werd het startschot gegeven voor de ‘hedendaagse’ industrial en EBM. De bandleden zijn de vijftig inmiddels gepasseerd, maar vervangen door een jongere generatie zoals Gang of Four de dag ervoor dat deed, dat nooit.

HET CONCERT
Front 242, Jupiler Zaal 013, zondag 22 september

DE ACT
 Een verrassende keus voor de grote afsluiter, Shonen Knife in de Kleine Zaal daargelaten. Incubate heeft vaker als afsluiter een invloedrijke band uit de jaren 80, maar de meesten hebben een wat bredere appeal dan het Belgische Front 242 dat met haar EBM toch vooral een cultband is. Het was de soundtrack voor de eerste generatie gothics die in donkere clubs een dansje waagden op de muziek van Front 242, Sisters Of Mercy, Ministry, kortom: alles dat vooral duister en dansbaar was. Op het podium vertaalt zich dat naar drummer, toetsenist en twee zangers. Allemaal met een dikke zonnebril, mouwloze kleren en tomeloze energie. De synths staan altijd op standje mineur, de teksten gaan over onplezierige zaken, de drums zijn haast teutonisch.

HET MOMENT
 De stroboscoop. Wat staat dat ding overuren te maken, maar zonder dat licht was het geen Front 242-concert geweest.

HET NUMMER
 Hit Headhunter wordt vrij snel gespeeld, tot vreugd van het publiek. Toch is dat niet het nummer van de avond, maar komt even later een tweeklapper voorbij. Eerst een remix van ‘Commando’ dat haast verzengend is in al haar erupties. Dan is het tijd om te dansen op ‘Religion’ dat aanvankelijk erg Prodigy-achtig klinkt, totdat deze recensent erachter komt dat het ook daadwerkelijk gaat om een Prodigy-remix. Als uppercut komt dan ook nog ‘Im Rhythmus Bleiben’ en gaan de armen de lucht in.

OOK OPMERKELIJK
 Zijn deze mannen echt voorbij de vijftig? Knap, want het concert duurt een goed anderhalf uur lang en vraagt veel energie. Desondanks staan de zangers heen en weer te stuiteren alsof het 1988 was. Ook wordt het publiek in drie verschillende talen bedankt.

HET PUBLIEK
 Dat moet in het begin nog de kracht vinden. Zeven dagen Incubate hakt er in en de eerste helft nodigt nog niet helemaal uit om los te gaan. Het soort publiek is prachtig om te zien: voornamelijk ex-goths die je kan herkennen aan paars haar, zwarte kleren en army boots. Geen make-up meer op het hoofd en nog voor de toegift naar huis, want de oppas wil ook slapen.

HET OORDEEL
 Een solide slot voor een meer dan geslaagd Incubate.