Nu bestaan er sounds die als het ware geknipt lijken te zijn voor bepaalde seizoenen: de meeste black metal komt hartje zomer slecht tot zijn recht, waar bay-area thrash juist gemaakt lijkt te zijn voor deze periode; southern rock brengt je moeiteloos in zinderende woestijnsferen, terwijl veel weemoedige singer-songwriters bijna automatisch associaties oproepen met vallende bladeren. Dit soort ´zwarte blousenrock´ echter, vol van donkere gemoedsstemmingen maar met een overduidelijk warme, hoopvolle ondertoon, lijkt gemaakt te zijn voor de periode rond de Kerst.
Revere brengt Stage01 alvast in kerststemming
Londens gezelschap verstaat kunst van het sfeermaken uitstekend
Recensenten & muziekliefhebbers zijn rare types. Zoals een wijnproever in een doodgewone rode wijn de vreemdste smaken meent te kunnen bespeuren, van walnoten, chocola tot wandschimmel, maar er blijkbaar geen druiven in terug vindt, zo komen muziekscribenten bij bands vaak met de vreemdste referenties aan. De wikipedia-pagina over Revere leert ons dat deze Londenaren elementen van o.a. zigeunermuziek, klezmer en gospel in hun geluid integreren, waar allemaal vast wat in zit, maar wanneer je een doorsnee muziekluisteraar zonder speciale kennis deze vrieskoude donderdagavond in Stage01 zou neerplempen en hem zou vragen waar deze band hem aan doet denken, geef ik u op een briefje dat hij (of zij) zou antwoorden: ¨aan Editors¨. En hoewel er zeker ook andere invloeden in het geluid te ontwaren zijn, kunnen wij deze jongeman of -vrouw daar geen ongelijk in geven.
De timing is dus uitstekend, maar dat is niet de belangrijkste reden dat de zaal vanavond zeer behoorlijk gevuld is. Blijkbaar heeft een positieve recensie op musicmeter.nl in ons kikkerlandje zoveel in beweging gezet dat men in Nederland altijd op een goede opkomst kan rekenen, waar de frontman de betreffende(n) nog hartelijk voor dankt (overigens leert het internet dat men in het thuisland ook weinig te klagen heeft, met optredens op o.a. Glastonbury en een BBC-sessie op de palmares). En het moet gezegd, het optreden van deze avond maakt duidelijk dat de band al die aandacht dubbel en dwars verdient.
Dat ligt niet alleen aan het songmateriaal, dat afwisselend blijft door scheuten postrock, prog en hier en daar zelfs een vleugje ´wereldmuziek´, maar minstens even veel aan de uitgekiende set en de prachtige projecties op de achtergrond. Voor het bouwen van een gezellig feestje is het immers niet voldoende om de ene na de andere ´heart-wrenching melody´ de ether in te zenden - je moet ook emotionele rustpuntjes inbouwen, en als het even kan het publiek hier en daar iets onmiddelijk herkenbaars voorschotelen. Covers van o.a. Depeche Modes ´Enjoy The Silence´ en Joy Divisions ´Love Will Tear Us Apart´ dienen dit laatste doel uitstekend, en zijn qua uitvoering tegelijkertijd origineel genoeg om de aandacht vast te houden. De komische onderonsjes tussen frontman en toetsenist & frontman en publiek maken het gevoel van intimiteit en saamhorigheid tenslotte compleet. Om de toegift wordt dan ook luidkeels geschreeuwd, en de band wordt zo wat het podium weer opgeduwd om deze te geven. Een stemmige opmaat naar de donkerste dag, deze show, die ieder der aanwezigen met een warm gevoel zal hebben verlaten.