Op zoek naar het verloren continent met Atlantis

Eindejaarsshow in teken van verbroedering en afscheid

Maarten de Waal ,

Vroeger, kleine 3voor12-kindertjes, eind jaren negentig, begin jaren nul, toen de Stage01 nog de Bat Cave heette, had je vrijwel elke zondagnamiddag in het meest gemoedelijke zaaltje van 013 de Metalmatinee: een jarenlang volgehouden themamiddag die metalbands van (inter)nationale faam de gelegenheid gaf hun kunsten voor een publiek van zwarthemden & doemdenkers ten gehore te brengen. Dat was een mooi initiatief, niet alleen vanwege de stemmige BatCave-setting, maar ook vanwege het tijdstip: Op de zondag hebben veel mensen immers niet veel anders te doen dan uitkijken naar een weinig inspirerende werk- of schoolweek, en zo’n muzikaal namiddag/vooravondprogramma kan dan voor de nodige ogenblikken van vergetelheid zorgen, zonder dat men het risico loopt maandag wegens de nawerkingen van de geconsumeerde alcohol niet meer aan de werkverplichtingen te kunnen voldoen. Die middag is reeds lang ter ziele, maar de mensen die met weemoed aan die dagen terugdenken, en ook diegenen die ze nooit gekend hebben, krijgen deze zondagmiddag alsnog de gelegenheid iets van de sfeer van weleer te proeven bij het concert van Atlantis en co. Waarbij de nostalgische sfeer nog versterkt wordt door het feit, dat maar liefst drie leden der optredende bands deze dag hun laatste show in deze formatie spelen.

THE FIFTH ALLIANCE

De naam van deze Bredaenaren kwam ons vagelijk bekend voor, en een blik op het podium leert ons dat we deze hardcoregroepering al enige tijd geleden in Little Devil aan het werk hebben gezien. Met name de bont bedrukte frontvrouwe maakte toen een onuitwisbare indruk op ons, en deze blijkt ook vanavond weer de ideale vocale vertolkster van de furieuze hardcore met sludge en postmetalinvloeden waar TFA het hart blijkbaar aan verpand heeft. Zoals zoveel vooruitstrevende bands in deze hoek, is men echter begonnen als onversneden hardcoreband – een feit, waar het eerste nummer uit de bandhistorie, stammende uit de zwoele zomer van 2006, afdoende getuigenis van aflegt. Dit prille antheem wordt overigens niet zomaar ten gehore gebracht: het is tevens de zwanenzang van gitarist van het eerste uur Ivo Dieleman, die zijn gitaar er blijkbaar bij neergooit, althans, voor wat deze band betreft. Omhelzingen & gelukwensen zijn daarop zijn deel, maar dit was, zoals reeds vermeld, niet het enige afscheid van deze weemoedige zondag.

A GIANT A GENIUS

Het tussengerecht van deze vroeg invallende avond, A Giant A Genius, of AGAG, zoals de ware fan de band blijkbaar aanduidt, omschrijft haar geluid als “donkere hardrock”, wat we op zich een originele vondst vinden. Denkt u echter gerust in de hoek van de postrock/-metal wanneer u dit gezelschap een plaatsje in uw uitgebreide mentale muziekcatalogus wilt geven. De lijvige frontpresentie misbruikt zijn stembanden niet zo bruut als zijn voorgangster, maar houdt het op meer cleane vocalen, waardoor dit optreden de ideale tussenschakel vormt tussen het rauwe geweld van TFA en de meer dromerige uitgesponnen soundscapes van Atlantis. Zonder twijfel een band met potentie, die met name voor de compositie die men als afsluiter speelt een dikke pluim verdient.

ATLANTIS

En zo mag al iets na vijven de hoofdschotel van deze avond, Atlantis, het podium betreden. Ooit begonnen in Tilburg, opereert men al geruime tijd vanuit Utrecht en lijkt, afgaande op de website, met name in Duitsland de nodige shows te spelen. De huidige tour wordt echter afgesloten op het oude vertrouwde nest, en dat deze show nog een extra lading heeft, blijkt halverwege de set, wanneer wordt aangekondigd dat dit voor maar liefst twee bandleden de laatste show voor Atlantis zal zijn: Samir Boureghda en Marijn Slot hebben blijkbaar beide besloten hun tijd op een andere manier te gaan invullen. De intensiteit van het gebodene is er echter niet minder om, en die energie wordt ruimschoots door het publiek beloond, dat zich voor in de zaal verdringt om een glimp van hun helden & matties op te vangen. Een toepasselijk slot van een veelbewogen en nostalgisch middagje.