Terwijl het zonnetje buiten misschien wel voor het eerst dit jaar werkelijk warm straalt, verzamelt een select groepje fanaten zich halverwege de middag in de oude Gifgrond werkplaats voor het optreden van Every Bolt Rumbling, de naam waarachter gitarist Arvind Ganga schuilgaat. Omringd door enkele groepjes plastic bloemen en andere sfeerbevorderende snuisterijen beproeft hij zijn in het helle licht blikkerende rode instrument met een aanzienlijk arsenaal aan objecten (een mes, stokjes) en effecten. Het resultaat varieert van kalme repeterende frasen tot Indiaas aandoend getokkel en eigenaardige pointillistische escapades. Hoewel de opbouw van de set intuïtief nog niet onmiddellijk begrijpelijk is, vormt dit soloconcertje zonder meer een sfeervol begin van de dag.
Afwisselend reisje om de wereld met Gifgrond
Licht en duisternis krijgen alle ruimte op zondagmiddag
Voor prikkelende en uiteindelijk ook dansbare performances kon de liefhebber van het betere experimentele werk afgelopen zondag terecht bij alweer de tweeëndertigste editie van Gifgrond. Opener Every Bolt Rumbling en het soloproject van Exer Arnold de Boer Zea stonden garant voor de lichtere toetsen, die doorsneden werden door de imponerende duisternis van Vallonia.
EVERY BOLT RUMBLING
VALLONIA
Van het licht en het leven verplaatsen we ons vervolgens naar de duistere, morbide wereld van Vallonia. Dat deze zuidelijke streek een goede voedingsbodem vormt voor obscure ambient en black metal wordt overtuigend aangetoond door dit Franstalige duo, bestaande uit een dame en graatmagere jongeman die beiden volledig in het zwart zijn gehuld. In typische Gifgrondstijl heeft de groep een paar sinistere zwarte nepboompjes meegenomen, die men voor zich in de zaal plaatst, terwijl op de achtergrond donkere, maar soms ook lichtelijk cartooneske beelden van desolate landschappen en boosaardige wezens worden getoond. Het meest opvallend aan deze performance is echter zonder twijfel het geluid, dat behalve door elektronica en enkele vreemdsoortige instrumenten vooral door de fluisterende en hijgende stemmen van de beide groepsleden wordt voortgebracht. Het resultaat is ongewoon, maar indrukwekkend, temeer daar beeld en klank bijzonder goed op elkaar zijn afgestemd. Een memorabele uitvoering.
ZEA
Aansluitend kwijt DJ Down The Rabbit Hole zich net als hiervoor voorbeeldig van zijn draaitaak tegen een achtergrond van intrigerende filmpjes, terwijl er langzaam maar zeker aardig wat verse bezoekers binnendruppelen. Dat hoeft trouwens niet echt te verwonderen, want de laatste act van deze fijne Gifgrond bijeenkomst is Zea, het geesteskind van Arnold de Boer van The Ex. Wie bekend is met het werk van genoemde illustere punkband zal niet verbaasd opkijken dat in het gitaarspel van deze naar Amsterdam afgezakte Fries de nodige Afrikaanse invloeden doorklinken, maar de persoonlijke, deels in zijn moedertaal gezongen teksten en het vrolijke geklooi met elektronica maken dat hij in deze context toch heel anders klinkt. De grote dansbaarheid van zijn fijne knutselwerkjes brengt de zaal op deze luie middag tenslotte zowaar nog in beweging. Een mooi einde van wederom een geslaagde Gifgrond, die overigens door alle hongerige aanwezigen nog met een goede gezamenlijke maaltijd wordt afgesloten. (Mensen die het evenement deze keer onverhoopt gemist hebben, krijgen overigens op achttien mei een herkansing.)