#Roadburn 2013: Wo Fat smijt met enkel geslaagde riffs in overvolle Stage01

Een allesvernietigend headbangfestijn met stonerrock zoals het bedoeld is

Dirk Stolk ,

Zelf omschrijven ze zich als de 'Texas Riffmasters', wat bij de stonerrock uiteraard een van de meest essentiële onderdelen is. Black Sabbath, Jimi Hendrix, ZZ Top en het standaard lijstje grootheden uit de 70's komen bij de invloeden voorbij, waar Wo Fat zelf nog een eigenzinnige psychedelische doom-vibe aan geeft.

CONCERT
Wo Fat, Stage01, zaterdag 20 april

MUZIEK
Een eigengemaakte mix van de -door Kyuss grootgemaakte- stonerrock met psychedelische doom, fuzz en een veeg blues. Dat komt neer op plankgas door een set knallen, waarbij de ene na de andere dodelijke, omlaaggestemde riff om de oren vliegt, gesteund door zware en rauwe vocalen en een aanhoudend stuwende drummer. De zanger/gitarist is in het begin minder goed verstaanbaar, maar wanneer het geluid herstelt is, is hij enkel enthousiast en positief met een vlotte babbel over zowel festival, publiek als de andere bands die ze al gezien hebben.

PLUS
Halverwege enkele tracks wordt er gas teruggenomen, door het nummer uit te kleden tot enkel de riff. Dit wordt vervolgens weer aangevuld met de drums en de bas, waarbij alles uiteindelijk samen lijkt te komen in een allesvernietigend headbangfestijn van jewelste.

MIN
Voor de band is het een goed teken dat de populariteit dergelijke proporties aan heeft genomen, maar voor de vele belangstellende is het een domper. Ondergetekende schrijft deze recensie namelijk enkel op gehoor; vanuit zowel de Kleine als de Grote Zaal staat er een forse rij voor Stage01, welke propvol is en waardoor niet iedereen het genoegen heeft de band ook in levende lijven te mogen aanschouwen.

CONCLUSIE
Fenomenale stonerrock met een vibe waarop de haren wel door de lucht moeten vliegen. Namens de vele mensen in de gang: volgend jaar graag meer van dit, maar dan een zaal verder.