#Roadburn 2013: Michael Rother te veel achtergrond voor Main Stage

Instrumentale kraut te degelijk om boeiend te zijn

Freek Verhulst ,

Gedurende het gehele Roadburn-festival wordt op de twitterfeed door metalheads geklaagd over het aantal hipsters, maar met 'Michael Rother presents the music of NEU! and Hamonia' roept Roadburn dat volledig over zichzelf af. Instrumentale, elektronische krautrock met een enkel moeilijk kapsel binnen de groep: tja, dan krijg je natuurlijk mannen met skinnyjeans, nerdbrillen en Vans in de zaal, die als zeewier op de wavy muziek meegolven.

CONCERT
Michael Rother presents the music of NEU! and Hamonia, 21 april 2013

MUZIEK
Instrumentale kraut die moeilijk voor rock door kan, met macbooks en synths in de hoofdrol.

PLUS
De muziek is prima dansbaar en heerlijk wavy. De riffs die Michael Rother uit zijn gitaar tovert zijn redelijk catchy en de uitstekende arrangering maakt zeer benieuwd naar wat er zou zijn gebeurd als Michael Rother zich er wat meer op had toegelegd de hitlijsten te halen.

MIN
Voor elk nummer geldt: na een minuut of anderhalf gaat het vervelen. Om een instrumentale act zo lang interessant te houden, zijn werkelijk veel spannendere solo's nodig dan wat Michael Rother laat horen. De melodieën zijn in orde, maar niet boeiend genoeg om vijf minuten per nummer de luisteraar bij de les te houden. De podiumpresentatie, die nog het meest doet vermoeden dat er een workshop wordt gegeven, helpt daar niet bepaald bij.
 

CONCLUSIE
Prima muziek als achtergrond bij een spelletje Frogger, of gewoon in een gezellige lift. Maar om live of op de radio daadwerkelijk te beklijven, zullen Michael Rother echt meer moeite in hun act moeten steken