#Roadburn 2013: Dream Death blaast oren open op tweede festivaldag

Rustig wakker worden is er niet bij met Amerikaanse thrash metal

Dirk Stolk ,

Met geboortejaar 1985 op het paspoort, is Dream Death tot de oudjes van het festival te rekenen. Oneerbiedig gezegd zal iedereen de vergelijking met Slayer makkelijk maken: een flinke bak thrash metal, met een aangename vleug doom.

CONCERT
Dream Death, Main Stage, vrijdag 19 april

MUZIEK
Thrash metal als opening van de tweede festivaldag is goed voor de nog slaperige mens op Roadburn. Na een droge 'goodmorning' blaast het Amerikaanse kwartet er stevig op los, gesteund door afbeeldingen van psychedelische monsters op de achtergrond. Weinig poespas en praatjes tussendoor, gewoon nummer na nummer knallen. Tracks die je overigens niet bij je schoonmoeder op moet zetten; teksten als 'Black Birthday', 'Bloodred Moon' en ' You're Gonna Die Up There' worden door de microoon geschreeuwd.

PLUS
De opbouw in de set is een wisseling tussen oud en nieuw werk van de band, waarbij een enkel nummer met gejuich wordt ontvangen. Waar thrash na een dik uur enigszins vlak kan overkomen, maakt de toevoeging van -door doom geïnspireerde- tempowisselingen het goed te behappen. Alhoewel niemand op Roadburn vies zal zijn van gitaarsolo's, plaatst Dream Death er slechts een handjevol op goed getimede momenten, waardoor deze meer opvallen en beter uit de verf komen.

MIN
Bij thrash metal zal niemand malen om een minder sterke zanger, al wordt tijdens een enkel akoestisch intro toch duidelijk dat clean zingen niet het ding is van frontman Brian Lawrence. Ook mogen de stiltes tussendoor worden opgevangen door wat spontane praatjes.

CONCLUSIE
Wie de eerste dag op de aterparty heet gestaan en vandaag wakker moet worden, heeft enkel een portie ervaren thrash metal van Dream Death nodig gehad om de oren klaar te maken voor de tweede dag Roadburn.