a balladeer brengt huiskamergevoel naar 013

Singer/songwriter blijkt tevens overtuigend frontman

Juliën L'Ortye ,

Met I Can’t Keep Track Of Each Fallen Robin staat de albumteller voor Marinus de Goederen alweer op vier. Het is de derde plaat als a balladeer, terwijl de Nederlander onderweg met Sorry, Kid nog even een solo-uitstapje maakte als mr. a balladeer. Hij evenaarde het succes van hitsingle ‘Swim With Sam’ (sinds de release in 2006 al vijfmaal een notering in de Top 2000) nooit meer, maar dat ging allerminst ten koste van de kwaliteit van de liedjes. Ook de laatste langspeler is weer een schijf vol prachtig geschreven liedjes, rustig doch indringend en tegelijkertijd makkelijk behapbaar.

Het is echter niet die laatste plaat die in een goed gevulde kleine zaal van 013 de boventoon voert, integendeel. Voor deze najaarstour heeft De Goederen een welhaast perfect afgewogen setlist samengesteld, met het beste van zijn ondertussen redelijk brede oeuvre. Hard en overdonderend, zacht en ingetogen, er zal niemand zijn die vanavond niet aan zijn trekken komt. Hoewel: de zaal staat vol met veertig-plussers, die het –voor een ongeoefend oor redelijk hard afgestemde- geluid niet enorm prettig zullen vinden.

Even wennen tijdens opener ‘Plan B’ dus, maar zodra het gehoor gewend is aan het volume blijkt het eigenlijk alleen maar een pluspunt. Dit komt vooral door de meer dan uitstekende band die De Goederen bij zich heeft, met voor de gelegenheid Martijn van Agt in de gelederen. Van Agt speelde voorheen onder andere voor Anouk en Ilse de Lange en dat is te merken. Zijn uitstekende gitaarspel maakt het ietwat klungelige overkomen tussen de nummers in –hij lijkt nog niet perfect ingespeeld- meer dan goed. Het sporadische gestuntel zorgt er bovendien voor dat De Goederen zich kan ontpoppen tot een frontman zoals je ze tegenwoordig nog maar zelden ziet: sympathiek, grappig, oprecht.

 

‘Het liedje dat we nu gaan spelen, is onze grootste flop’, zo klinkt het even voordat ‘Superman Can’t Move His Legs’ wordt ingezet. Het is een van de vele voorbeelden die het sterke frontmanschap van Marinus nog maar eens onderstrepen. Hij praat niet alleen honderduit, maar de verhalen leveren ook nog eens iets op. Zo leidde zijn ergernis over de enorme hoeveelheid talentenjachten tot een social media-oproep voor ‘de beste karaokezanger van Nederland’, waardoor vanavond iemand ‘Karaoke Night’ van De Goederen overneemt. Even later vertelt hij hoe moe hij wordt van het feit dat je tegenwoordig bij ieder publiek optreden een cover moet spelen, om vervolgens een bijzonder verdienstelijke gitaarversie van het eigen ‘Where Are You, Bambi Woods’ in te zetten.

Het is onder andere deze enorme sympathiekwekerij die ervoor zorgt dat de frontman vanavond prima weg komt met het feit dat niet iedere noot even zuiver is. Hij brengt op hele spontane wijze het huiskamergevoel naar 013, en dat is maar weinig artiesten gegeven. Chapeau.