Ouderwets rocken bij cd presentatie Miners Of Muzo in Paradox

The Malbehavers staan garant voor aangename start

Wouter de Waal ,

Het duurde even, maar afgelopen vrijdag stonden de lokale rockveteranen van Miners Of Muzo dan toch op de planken van Paradox om hun nieuwe album te presenteren. ‘Really… Is That A Fact?’ werd op strakke en gaandeweg ook steeds energiekere wijze voorgesteld aan een opvallend trouw publiek van merendeels oudere liefhebbers.

THE MALBEHAVERS

Het voorprogramma wordt verzorgd door het instrumentale drietal The Malbehavers onder leiding van gitarist Wannes, die we later ook bij de Miners terugzien. Het olijke trio tapt echter uit een heel ander muzikaal vaatje dan de oude rockbende: surf is het alfa en omega van deze deugnieten, die tussen nummers door graag opgewekte opmerkingen als “houden jullie ook zo van autoprogramma’s?” maken en een gitaar-geplukte ode aan de boerderijvogel niet uit de weg gaan. Het genre moet je natuurlijk een beetje liggen, maar de band vormt in ieder geval een hecht geheel en heeft bovendien de wijsheid zijn set niet overdreven lang te laten duren. Een leuk begin van de avond.

MINERS OF MUZO

Na een stevige pauze is het dan eindelijk tijd voor Miners Of Muzo om de planken te betreden. In beste Triggerfinger-traditie komt frontman Lee het podium opgelopen in pak: misschien is dat ook wel onbedoeld de oorzaak van het feit dat de groep ietwat stijfjes aan zijn optreden begint. Ter hoogte van de Miracle Workers cover Already Gone en de vrolijk als ‘hit’ bestempelde nieuweling Love To The Rescue komt het viertal echter onmiskenbaar in zijn element. Met een niet aflatende strakheid en toenemend enthousiasme glijdt de band door zijn even compact vormgegeven als afwisselend repertoire, waarin decennia rockgeschiedenis verpakt zitten. Dat is ook niet zo vreemd, aangezien deze groep al eventjes bezig is, zoals het terloopse commentaar “dit gitaarloopje bedacht ik in 1981” van de voorman aardig illustreert. Uiteindelijk is de koek echter echt op en kunnen de aanwezigen alleen nog even losgaan op enkele toegiften, waarvan met name een Indonesisch ogende vrouw op leeftijd ruimschoots gebruikmaakt (mooi om te zien, aangezien dit volkje de rock per slot van rekening ook in ons kille kikkerlandje heeft geïntroduceerd). Met Loose van The Stooges komt het feest op een passend uitgelaten noot ten einde, waarna de bezoeker alleen nog de taak rest de nieuwe plaat aan te schaffen. Afgaande op deze presentatie is dat immers zeker geen weggegooid geld.