The Jacks is meer dan alleen looks

Catchy rocksongs zitten vol potentie

Juliën L'Ortye ,

Enkele bezoekjes aan De Wereld Draait Door, GIEL! en twee EP’s brachten het vanuit Tilburg opererende The Jacks al de nodige bekendheid. Met een handvol catchy rocksongs met een punkrandje op zak, geven de drie dames (Marcia, Estelle en Dani) en heer (bassist Joost van Haaren, ex-Krezip) een gratis optreden in Cul de Sac. Ter ere van de verjaardag van de broer van Joost (Pieter/DJ Petrus, huisDJ van Cul de Sac, red.), zo vertellen ze zelf.

Een van de eerste dingen die de pakweg honderd aanwezigen in het gehoor springt, is de haast perfecte rockstrot waarover zangeres Marcia Savelkoul beschikt. Hoewel soms nog iets te speels en springerig, weet ze haar stempel duidelijk op het optreden te drukken. Hierbij is ook een aanzienlijke rol weggelegd voor het gitaarspel van Estelle Stijkel, die met even frisse als venijnige solo’s bewijst een behoorlijke noot te kunnen spelen.

Niet alleen de aanwezigheid van Van Haaren zorgt ervoor dat een Krezip-referentie onvermijdelijk is, maar The Jacks lijkt met haar nummers min of meer verder te gaan waar Krezip pakweg drie jaar geleden gestopt is. Zij het iets steviger, zo zul je (vooralsnog) geen nummers à la ‘I Would Stay’ of ‘I Apologize’ in het repertoire van The Jacks tegenkomen en neigt het werk zoals gezegd iets meer naar punk, dan naar pop. Wat we wél horen zijn enkele behoorlijk sterke liedjes (‘Light Up The Night’, ‘Go!'), maar ook wat platen die enigszins de vaart en de kwaliteit uit het optreden halen (‘Overrated').

 

Toch houdt de band zich zonder al teveel problemen staande, mede door een stel fraaie covers. Zo komt er een prima rockende versie van Madonna’s recente ‘Give Me All Your Luvin’ langs, waarbij eens te meer de muzikaliteit van de band opvalt. Het mag dan wel niet altijd even constant zijn, maar uit het gros van de nummers blijkt wel een behoorlijke potentie. Naar een volwaardige debuutplaat mag dan ook uitgekeken worden en een plekje op Pinkpop had wellicht niet misstaan. Jan Smeets mag zich wel eens achter zijn oren krabben.