Een van de eerste dingen die de pakweg honderd aanwezigen in het gehoor springt, is de haast perfecte rockstrot waarover zangeres Marcia Savelkoul beschikt. Hoewel soms nog iets te speels en springerig, weet ze haar stempel duidelijk op het optreden te drukken. Hierbij is ook een aanzienlijke rol weggelegd voor het gitaarspel van Estelle Stijkel, die met even frisse als venijnige solo’s bewijst een behoorlijke noot te kunnen spelen.
Niet alleen de aanwezigheid van Van Haaren zorgt ervoor dat een Krezip-referentie onvermijdelijk is, maar The Jacks lijkt met haar nummers min of meer verder te gaan waar Krezip pakweg drie jaar geleden gestopt is. Zij het iets steviger, zo zul je (vooralsnog) geen nummers à la ‘I Would Stay’ of ‘I Apologize’ in het repertoire van The Jacks tegenkomen en neigt het werk zoals gezegd iets meer naar punk, dan naar pop. Wat we wél horen zijn enkele behoorlijk sterke liedjes (‘Light Up The Night’, ‘Go!'), maar ook wat platen die enigszins de vaart en de kwaliteit uit het optreden halen (‘Overrated').