Warbringer brengt dampende thrash show naar Little Devil

Seita en Hammerhead zetten de toon, Contrast maakt naam waar

Wouter de Waal ,

Mario’s Metal Mania verdiepte zich afgelopen woensdag in de nieuwe golf thrash bands die het genre de afgelopen jaren overspoelde. Het bleek een buitengewoon succesvolle zet, zodanig zelfs dat de temperatuur in de achterzaal van Little Devil naar ongekende waarden steeg en de stoppen tijdens het slot van de Warbringer-performance doorsloegen.

Hammerhead

Dat thrash volop leeft bij de jongere generatie, wordt wel heel treffend geïllustreerd door de prille Belgische band Hammerhead die vandaag het spits mag afbijten. Met drie vroege tieners op zang, gitaren en drums, aangevuld met een vrouwelijke bassist van eigen bodem, is dit zeker één van de meest jeugdige groepen die ooit het Little Devil podium heeft betreden. Dat het viertal muzikaal gesproken nog niet alles volledig op orde heeft, behoeft dan ook niet te verbazen, maar dat neemt niet weg dat de band onmiskenbaar veel potentie toont gedurende zijn set waarin eigen materiaal met een enkele cover (zoals Metallica’s ‘Seek & Destroy’) wordt gecombineerd. De podiumpresentatie is aanvankelijk erg timide, maar naarmate het concert vordert en er ook wat beweging komt in de zaal groeien de bandleden zichtbaar in vertrouwen. Een veelbelovende start van dit feestje. 

Contrast

Het Duitse Contrast doet vervolgens zijn naam eer aan met een optreden dat op zichzelf heel goed in elkaar steekt, maar opvallend weinig met thrash te maken heeft. De melodieuze metal met sporadische symfonische introducties en lichte hardcore invloeden roept eerder referenties op met de Gotenburg stijl. ‘Verandering van spijs doet eten’ luidt het cliché, maar dat blijkt vanavond helaas niet op te gaan, want hoewel de energieke frontman van dit gezelschap erg zijn best doet het publiek bij het gebeuren te betrekken, levert dat maar bij enkele aanwezigen (merendeels vrouwen) een enthousiaste respons op. Het gros van de bezoekers heeft duidelijk geen interesse in dit type muziek en laat de band voor wat die is. Jammer, want de Duitsers zetten een strak, afwisselend en goed opgebouwd concert neer dat in een andere context ongetwijfeld beter tot zijn recht was gekomen. 

Seita

Niets van die orkestrale opsmuk bij het van oorsprong Braziliaanse, maar tegenwoordig in Amsterdam gestationeerde combo Seita, dat met zijn snoeiharde death/thrash gewoon bruut door het midden dendert, tot groot genoegen van het publiek. De zaal begint nu dan ook aardig vol te lopen en direct voor het podium wordt er lustig meebewogen. Daarbij helpt het ongetwijfeld dat de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen (zeker naar Mario’s Metal Mania begrippen) tamelijk laag ligt. Een flitsend optreden dat qua sfeer, inzet en uitstraling de gedachten onwillekeurig doet afdwalen naar Sepultura in de beginjaren en een voorbeeldige opwarmer vormt voor Warbringer. 

Warbringer

Begon de zaaltemperatuur al aardig te stijgen bij de voorgaande band, wanneer Warbringer aan de slag gaat staat de tent al gauw dusdanig vol dat deze in samenspel met de zomerse condities buiten ronduit drukkende waarden bereikt. Gelukkig komt dit gezelschap uit het zuidwesten van de Verenigde Staten en is het wel gewend aan dergelijke omstandigheden, maar getuige het verkeer van voren naar achteren en omgekeerd binnen de zaal hebben sommige bezoekers begrijpelijkerwijs behoefte aan frisse lucht – een enkeling valt zelfs even flauw. 

Desondanks wordt er vooraan voortdurend druk met het hoofd geschud, op en neer gesprongen en zelfs over het publiek gesurft. Het bewijst wel hoe populair en pakkend de oorlogszuchtige thrash van deze Amerikaanse nieuwlichters is, hetgeen zelfs uitmondt in een publiek dat ook na enige toegiften nog niet voldaan is en meer muziek eist. Aangezien de geluidsman de hitte inmiddels al is ontvlucht, is er echter geen versterking meer, maar nadat enige ongure individuen aan wat knoppen hebben gedraaid, kan de thrashpartij toch doorgaan. Het feest is echter niet van lange duur, want vlak daarna slaan de stoppen van de achterzaal door en vallen licht en geluid uit. Een abrupt, maar passend gedenkwaardig einde van een bijzonder geslaagde bijeenkomst.