Ministry’s Al Jourgensen is nog steeds een man met een missie

Djerv moet haar missie nog vinden

Maarten De Waal ,

Het leek er een poosje op dat Al Jourgensen klaar was met het spuwen van zijn gal via zijn politieke metal/industrialmonster Ministry, maar de misstanden zijn de wereld nog lang niet uit en blijkbaar kon Al het toch niet laten daar zijn visie op te geven. Vier jaar na de aangekondigde ‘definitieve afscheidstournee’ staat hij nu wederom met Ministry op de planken. Voor we ons kunnen laten opzwepen door zijn agressief-militante preek moeten we ons echter eerst nog door het voorprogramma worstelen…

Djerv

Dat voorprogramma luistert naar de naam ‘Djerv’ en is de muzikale uitlaatklep van ene Agnete, die blijkbaar een blauwe maandag iets met Dimmu Borgir te maken heeft gehad. Verder heeft deze band ook nog leden van Trelldom en Wardruna in de gelederen, maar eigenlijk is dit volstrekt overbodige informatie want de muziek heeft niets, maar dan ook werkelijk niets met de voorgaande bands te maken. Wat we voorgeschoteld krijgen, is een zeer gelikte variant van industrial-metal met vrouwenzang. Muzikaal sluit de band op zich aardig aan bij Ministry, maar het gebodene is dermate zielloos dat het zeer moeilijk is er werkelijk grote waardering voor op te brengen, tenzij je in staat bent je verstand op nul te zetten en je hoofd gedachteloos te laten meedeinen op de gladde klanken van deze Noren. Het publiek kijkt voor het overgrote merendeel beleefd toe, hoewel we een zeer forse en bebaarde meneer (nee, niet uw recensent, nog forser en nog bebaarder) zeer ijverig zijn hoofd zien bewegen, wat ons doet vermoeden dat er wellicht toch meer in de muziek zit dan wij eruit halen. Hoe het ook zij, zelf houden we het erop dat men in Noorwegen ook wel eens wat anders wil dan black metal. Iets meer ‘hitlijstgevoeligs’, en op dat vlak doet Djerv het zeker goed. Gelukkig duurde dit optreden maar een half uurtje waarna we eindelijk kunnen uitrazen bij de woeste klanken van…  

Ministry

Het vorige optreden in 2008 schijnt sommige bezoekers nogal te zijn tegengevallen, mede door de statische podiumpresentatie van de hoofdman. Nu wordt ultralinkse dominee Jourgensen zoetjes aan natuurlijk ook een dagje ouder, maar eigenlijk kennen we hem niet anders dan staande achter zijn sinistere doodshoofdkatheder, alles vervloekend dat rijk, rechts en religieus is. Overigens waagt hij zich vanavond geregeld aan een wandeltje, maar er wordt dan ook een dvd opgenomen, dus hij heeft nog een extra reden om het publiek zo enthousiast mogelijk te krijgen. De visuals spelen daar ook een belangrijke rol in, en die zijn zoals te verwachten was ook nu weer uitstekend. De ziedende soundtracks van Al en zijn maten vinden een zeer natuurlijk pendant in de verontwaardiging opwekkende beelden van (oorlogs)geweld, demagogie en hebzucht. Die beelden illustreren ook meteen mooi de thematiek van elk nummer, die soms moeilijk valt af te leiden uit het geschreeuw van de nog immer vitale Al. Wat dan wel tegelijkertijd opvalt is de gedateerdheid van enkele van zijn strijdliederen, maar dat is helaas een van de nadelen van het schrijven van politiek geëngageerd materiaal. Kijk, zo’n uitspraak van Hitler in Mein Kampf (die bij een van de eerdere nummers voorbij komt) dat de westerse mogendheden voor hun oliebehoefte de blikken naar het (Midden-)Oosten zullen moeten richten, die blijft waar zo lang de ‘beschaafde’ wereld zo aan energie verslaafd blijft als ze op dit moment is. Maar al die beelden over Bush en al zijn misdaden, waar Jourgensen plaat na plaat over heeft volgepend, die zijn in 2012 al recente historie geworden. Dat doet verder niets af aan de kwaliteit van het songmateriaal, natuurlijk, en er zijn altijd nieuwe ontwikkelingen die je kunt becommentariëren – zo is het nummer ’99 Percenters’ uiteraard geïnspireerd door de Occupybeweging.

Dat nieuwe materiaal zit overigens uitstekend in elkaar, maar de (metal?)mens is conservatief van aard, en de meeste bijval krijgen Al en zijn makkers dan ook bij oudjes als ‘Psalm 69’, die men voor het merendeel voor de toegift bewaard heeft. Op die momenten gaat het publiek echt los, wat u dus zelf kunt nazien op de dvd die over enige tijd zal worden uitgebracht. Niettegenstaande deze misschien wat jammerlijke voorkeur van de fans voor het oude boven het nieuwe bewijst Ministry vandaag dat de pijp nog lang niet leeg is en men nog altijd in staat is een explosieve show neer te zetten. Op naar 2013!