De avond kent een succesvolle aftrap met Dr. Living Dead uit Zweden. Alsof de humoristische en felle, ergens tussen punk en thrash laverende muziek nog niet genoeg aanleiding geeft tot vergelijking met het legendarische Suicidal Tendencies (toevallig drie dagen later in 013 te zien), staan de jongemannen vandaag gehuld in bandana’s en met een enkel S.T. shirt op het podium. Originaliteit is dus niet de grootste troef van deze groep, hoewel schedelmaskers en een cartooneske UFO achtergrond visueel wel wat toevoegen. De collectieve energie is echter onmiskenbaar, en die slaat al gauw over op het jeugdig ontvankelijke publiek, dat zichzelf en masse in beweging zet. Een beter begin is nauwelijks denkbaar, zo vindt de dankbare band ook.

Vervolgens is het de beurt aan Portrait, afkomstig uit hetzelfde land als de openingsact. Daar houden de overeenkomsten overigens wel zo ongeveer mee op, en eigenlijk is het niet helemaal duidelijk waarom deze Zweden in deze context komen opdraven. Het type metal dat ze ten gehore brengen heeft namelijk met thrash niet veel te maken. De theatrale presentie van de zanger, inclusief groot omgekeerd kruis op de borst en corpse paint, doet in combinatie met zijn huilende, niet altijd even toonvaste vocalen vermoeden dat we hier met een groot King Diamond liefhebber te maken hebben, en het kundige instrumentale werk past heel aardig bij dat beeld. Met de afsluitende epische Iron Maiden cover Phantom Of The Opera laten de instrumentalisten nog even zien wat ze in huis hebben, maar dat lijkt niet aan alle bezoekers even hard besteed.

De meesten van hen komen immers voor Evile, dat vandaag met een vers album op zak wederom een heel professionele, vooral uitzonderlijk strakke show neerzet. Galopperende ritmes, flitsende solo’s en messcherp ensemblewerk zorgen voor een prima concertervaring. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze beschaafde Engelsen in vergelijking met lichtende Bay Area voorbeelden als Exodus en Heathen de ongebreidelde passie en overtuiging missen om dit concert werkelijk magistraal te maken, maar dat dondert de veelal onbevangen aanwezigen niet. Zij maken er met elkaar een gezellig feestje van, headbangen, moshen en crowdsurfen op ‘oude’ en nieuwe thrash krakers. Uiteindelijk worden ze zelfs getrakteerd op een nog onuitgebracht nummer, dat er net als het bekende werk ingaat als koek. Een geslaagde terugkeer van deze heren kortom – hopelijk weet men een volgende keer wel weer wat meer verwante thrash zielen mee op tour te krijgen.