Rectal Smegma laat onfrisse grind waaien door Little Devil

Unibrow serveert passend ranzig voorafje

Wouter de Waal ,

Tot tweemaal toe moest men afgelopen jaar in Tilburg verstek laten gaan, maar bij het wegvallen van Generation Kill uit het Little Devil programma roken de vaderlandse smeerpijpen van Rectal Smegma hun kans. Voorafgegaan door het verse, maar nu reeds ontbindende combo Unibrow maakten de anaal gefixeerde mannen er afgelopen vrijdag een vrolijke grindcore bende van.

Unibrow

Vriendjes en vriendinnetjes genoeg in de achterzaal bij het aantreden van Unibrow vanavond. Misschien is het voor velen van hen ook wel de eerste keer dat ze de band live kunnen aanschouwen, want men gaat nog maar een paar maanden onder deze naam en in deze samenstelling door het leven.

Dat merk je ook wel, want het buitengewoon lompe en lage, afwisselend rappe en trage repertoire is nog vrij beperkt. Daarom neemt het viertal aan het einde van de set zijn toevlucht tot een paar opvallende covers, waaronder een lustig rammelende versie van Metallica’s ‘Damage, Inc.’ (en dat terwijl men weigert Slayer te spelen "omdat we dat niet kunnen" – curieus).

Problemen met een bassnaar, een soms wegvallende gitaar en lange pauzes tussen nummers maken de rommeligheid compleet, maar dat mag de pret verder niet drukken: er wordt voor het podium bij tijd en wijle enthousiast gedanst en gesprongen. Aan muziek en presentatie kan deze groep begrijpelijkerwijs nog wel het één en ander doen, maar de goede sfeer is er in elk geval al.

Rectal Smegma

Vervolgens is het de beurt aan het olijke viertal uit (voornamelijk) het Westland, streek van tomaten en abjecte anale aandoeningen. Het orkestje is vandaag prima op dreef en deelt ruimhartig zijn fascinatie met al dan niet dode oma’s en uitwerpselen met ons, tegen een muzikale achtergrond waarin naast de rappe passages ook veel plaats is voor feestelijke hoempa.

Zoals wel vaker in dit genre is de drummer muzikaal misschien wel de grootste held van het verhaal, maar ook de uitstekende podiumpresentie van bassist Baard, het grove snarenwerk en de afwisselend diep knorrende en fel krijsende varkensvocalen zijn de moeite van het vermelden waard. Wel jammer dat het microfoonkastje soms genoeg heeft van alle gebrul en dienst weigert.

Mensen die na dit smerige feest nog niet genoeg rotte herrie aan hun oren hebben gehad, kunnen terecht bij dj Bart Hard, die met een werkelijk afgrijselijke pot op hol geslagen digitale geluidsvervuiling op de proppen komt. Een toepasselijke afsluiting van deze zeer stemmige vrijdag de dertiende in Little Devil.