Helemaal losgaan op een Hammond orgel, was dat niet een hobby van zeventiger jaren bands? Inderdaad, maar de ontdekking van vaders platenkast blijkt nu ook een jongere lichting met het orgelvirus te hebben aangetast. Althans, toch op zijn minst de heren Piso (DeWolff) en Schrijnemakers (vele andere bands), maar als je kijkt naar het gemêleerde publiek dat de zaal vanavond tot de nok toe vult, lijkt de conclusie gewettigd dat de liefde voor het warme, ronkende Hammondgeluid inmiddels generatieoverschrijdend is. Overigens is de nok deze dag geen slechte plek om als bezoeker te vertoeven, want die geeft je in tegenstelling tot de vloer vol zicht op de vingervlugge verrichtingen van de beide organisten. Op basis van enkele stukken van veelal grote beroemdheden uit de wereld van jazz, blues en rock (instrumentlegende Jimmy Smith, maar ook John Mayall en de Allman Brothers) leven de mannen zich namelijk volledig uit op hun zwarte dan wel bruine bakbeest. Om een overdosis aan orgelklanken te voorkomen en de aanwezigen meer bij het gebeuren te betrekken, veroorlooft de band zich tussen de bedrijven door wat korte onderbrekingen. Daarin geeft Schrijnemakers – een toepasselijk ambachtelijke naam trouwens – gortdroog commentaar op de show, terwijl hij de zaal terloops wat komische Nederlandse en Duitse frasen in de mond legt.