Aanvangstijden zijn in rockcafés welhaast altijd flexibel, maar vanavond wordt het wel heel veel later dan de aangekondigde zeven uur alvorens de eerste band het podium betreedt. Het blijkt het gevolg van het niet komen opdagen van arena metal combo Crown Jewel Defense, dat zich vast per abuis bij het Willem II stadion heeft gemeld (hoewel het ook zeer goed mogelijk is dat men anders dan gepland überhaupt de grote plas niet is overgestoken). Hoe dat verder ook zij, die lange wachttijd ben je eigenlijk alweer snel vergeten wanneer het vaderlandse vijftal Note To Amy aan het werk gaat. Ondanks de enigszins vermoeide uitdrukking op de gelaten van de bandleden (het resultaat van een korte ronde door Duitsland), plukt, mept en schreeuwt de groep zich vrij vlot en enthousiast door haar set gevuld met pakkende melodieuze (punk)rockliedjes. Afgaande op de tienerthematiek van de nummers, met sprekende titels als ‘Love Is A Dog From Hell’, zou je eigenlijk een aanzienlijk jeugdigere band verwachten, maar Note To Amy laat nog maar eens zien dat leeftijd vooral een kwestie van gevoel is. Een mooie start van de avond.
Berri Txarrak overrompelt Little Devil publiek met Baskische energie
Note To Amy brengt de punkstemming er alvast goed in
De Amerikaanse arenamannen van Crown Jewel Defense mochten dan verstek laten gaan afgelopen maandag in Little Devil, met het Baskische trio Berri Txarrak en onze rockers van eigen bodem in Note To Amy werd het alsnog een heel geslaagde bijeenkomst.
NOTE TO AMY
BERRI TXARRAK
Tijdens de daaropvolgende pauze is in de rookruimte opvallend veel Spaans te horen, maar die woorden vormen nog een baken van begrijpelijkheid in vergelijking met de taal waarvan Berri Txarrak – de naam alleen al – zich vervolgens in zijn stukken bedient. Dit trio zingt namelijk in het Baskisch, één van de weinige niet-Indogermaanse talen die tegenwoordig nog in Europa gesproken worden: voor de oningewijde luisteraar is er derhalve geen touw aan vast te knopen. Dat hindert echter in het geheel niet, want de felle energie die in de compacte, intense nummers van deze band vervat ligt, is voor iedereen na te volgen. Het behoeft dan ook niet te verbazen dat de groep het publiek al snel in zijn greep heeft, waarbij overigens blijkt dat men niet alleen een inheemse, maar ook een kleine edoch fanatieke Nederlandse fanschare heeft. Aan het einde van hun enerverende performance komt de zanger van het bevriende voorgaande combo de Basken nog even gezelschap houden op het podium om de boel nog verder op te hitsen, maar daarna is het echt gedaan en kunnen alle adepten tevreden huiswaarts keren (dan wel hun voorlopige verblijfplaats hier te lande opzoeken). Een fijn slot van een ondanks de afwezigheid van de beoogde hoofdact bijzonder aangenaam samenzijn.