Lieden die met Neurotic Deathfest hun goregrindportie voor het jaar nog niet binnen hadden, konden afgelopen vrijdag terecht in de Kleine Zaal van 013. Daar zetten de Amerikaanse veteranen Exhumed en Cephalic Carnage - gesteund door de binnenlandse krachten Cliteater en Drown The Moth - een fijn partijtje voor alle ledematen neer.
DROWN THE MOTH
Nieuwkomer Drown The Moth is vandaag muzikaal een beetje de vreemde eend in de bijt. Met grind heeft zijn energieke mix van hardcore en technische moderne metal namelijk nauwelijks iets te maken.
Dat doet natuurlijk verder niet af aan de kwaliteit van de set, waarin naast de grote kundigheid en het enthousiasme van zanger en instrumentalisten vooral het uitstekende gebruik van sfeervolle elektronische passages tussen de stukken door opvalt. Daardoor kent dit concert geen enkel dood moment: zelfs als de groep het podium uiteindelijk verlaat, klinkt de elektronica nog door. Een ongebruikelijk, maar mooi begin van de avond.
CLITEATER
Met onze Limburgse vrienden van Cliteater begeven we ons vervolgens op meer vertrouwd, smerig terrein. De groep heeft (net als de vorige en volgende band overigens) te kampen met een zwak zaalgeluid, dat zelfs als je met je oren tegen de boxen geplakt staat, nog niet weet te imponeren, maar daar laten de heren zich gelukkig niet door afleiden.
Men trakteert de aanwezigen gewoon op een oerdegelijke pot grafherrie, die de gemoederen en lichaamsdelen helaas nog niet al te veel weet te beroeren. Later bij het optreden van Exhumed zal de inmiddels in de zaal aangelande zanger wat dat betreft het goede voorbeeld geven, waarvoor hulde.
CEPHALIC CARNAGE
Voor het zover is, slagen de vrolijke Amerikaanse idioten van Cephalic Carnage er overigens al in de apathische houding bij het publiek te doorbreken. Voorwaar geen geringe prestatie, aangezien hun muziek bepaald niet eenvoudig in elkaar steekt en alle kanten opstuitert.
Hetzelfde kan trouwens gezegd worden voor de thema's van de nummers: titels als 'Warbots A.M.' en 'Raped By An Orb' geven een goede indicatie van de bizarre onderwerpen die deze heren bij voorkeur aanvatten. Het zal ongetwijfeld iets te maken hebben met hun collectieve fascinatie voor het groene kruid.
Hoe dat verder ook zij, zoals 'gebruikelijk' krijgen we een prima absurde performance voorgeschoteld, waarin fragmenten van death, grind, stoner en black gekoppeld worden aan de aanbidding van een boze banaan genaamd Satana, het gezamenlijk maken van vuisten, duivels- en vredestekens en aanverwant volksvermaak. Oergezellig.
EXHUMED
'All Guts, No Glory', zo luidt de wapenspreuk op het laatste album van de mannen van Exhumed. Die lijkt prima van toepassing op het slagveld dat de drie voorgaande bands met hun auditieve aanslagen in de Kleine Zaal hebben achtergelaten, waardoor het grootste deel van het publiek nu buiten of in de uithoeken van de ruimte te vinden is, terwijl voor het podium enige gangmakers de stemming erin blijven houden.
De muziek is daarbij zeker het probleem niet, want nog afgezien van het feit dat iemand eindelijk het zaalvolumeknopje gevonden schijnt te hebben, zetten deze Amerikanen een knallende set vol intense deathgrind neer.
Misschien komt het wel doordat de groep uit de Bay Area afkomstig is, in ieder geval ademt dit concert mede door het sterke gitaarwerk, maar meer nog door de houding van de muzikanten een ouderwets energieke thrash sfeer (hoewel de band toch niet direct in dat hokje te plaatsen valt). Een sterk slot van deze ranzige bijeenkomst.