Enter Shikari blaast 013 omver met een bombastische set

Britten laten het publiek na een uurtje verdwaasd en bezweet achter

Céline Huizer ,

Het was meer dan een heet avondje afgelopen maandag in de Dommelsch Zaal in 013: Enter Shikari liet zien dat je post-hardcore prima kan combineren met andere soorten muziek, zelfs dance. Voorprogramma's Letlive en Your Demise stelden ook niet teleur.

Britten laten het publiek na een uurtje verdwaasd en bezweet achter

Het was meer dan een heet avondje afgelopen maandag in de Dommelsch Zaal in 013: Enter Shikari liet zien dat je post-hardcore prima kan combineren met andere soorten muziek, zelfs dance. Voorprogramma's Letlive en Your Demise stelden ook niet teleur.

Met een salto in je drumstel springen is nooit een goed idee. Jason Aalon Butler, frontman van Letlive., laat echter niets van spijt merken als hij overeind klautert na zijn hi-hat-banging. High van de adrenaline en opgezweept door de snerpende gitaren en harde drums van zijn band, raast Butler als een wervelwind over het podium (en soms ook in het publiek). Post-punk zoals je het eigenlijk in een klein donker zaaltje moet ervaren.

De reactie van het publiek is gemengd; sommigen vinden het niet waard om hun gesprek te onderbreken, terwijl anderen duidelijk hun nieuwe favoriete band ontdekt hebben. Aan de inspanningen mag het niet liggen; Letlive. geeft 110 procent.

De openers leggen de lat zo hoog, dat de tweede support act, Your Demise daar alleen maar naar kan springen en graaien. Your Demise is muzikaal gezien weinig spannend en rent over reeds aangelegde paden. Dit maakt het publiek gelukkig niks uit en er wordt volop gemosht, gebeukt en geschreeuwd.

Dan is het tijd voor headliner Enter Shikari. De Britten betreden het podium op de indringende bas en drums van openingsnummer Destabilise en met een indrukwekkende lichtshow die niet onder doet voor de video bij hun gloednieuwe nummer Sssnakepit, inclusief oplichtende driehoeken. Wat volgt is een woeste mix van post-hardcore, rave, nu-metal, trance en -opvallend veel- dubstep.

Dit laatste doet af aan het originele geluid en de snoeiharde optredens waar de mannen vijf jaar geleden mee doorbraken. Beetje jammer. Berg de ambulances maar op, we bobben nu allemaal relaxt mee met ons hoofd wanneer de bass drop de moshpit opbreekt. Niettemin staat binnen tien minuten de ruimte voor het podium vol met shirtloze, zwetende mensen die zanger Rou Reynolds en gitarist Rory Clewlow met alle liefde ondersteunen in hun crowdsurf avonturen.

Toegift Juggernauts wordt met overweldigende energie ontvangen, maar alle hoop in de richting van de oude hits Labyrinth en Anything Can Happen In The Next Half Hour wordt snel de kop ingedrukt als de band met zijn vieren een laatste buiging maakt en het podium verlaat. Een sterk optreden -zowel visueel als muzikaal- maar volgende keer mag het dubstepsausje wel wat meer verdund worden.