Hoe kan een mens nu beter de week afsluiten dan met een flinke portie psychedelische stoner? Uw verslaggever zou het niet weten, dus spoedde hij zich op de vroege vrijdagavond vlak na de avondmaaltijd naar 013, waar maar liefst vier bands acte de présence zouden geven. Van bluesgeoriënteerde desertrock tot psychedelische grooveklanken, en alles wat daar tussenin zit.

LONELY KAMEL
Die bluesgeoriënteerde desertrock wordt verzorgd door Lonely Kamel uit Noorwegen, een land dat bij mijn weten doorgaans gespaard blijft voor de woestijnhitte van pak-'m-beet het midwesten van de Verenigde Staten. Dat men desondanks een goede impressie van een dergelijk klimaat weet neer te zetten, is des te bewonderenswaardiger (''het gaat ook om de woestijn in je hoofd, man''). Met songtitels als 'Evil Man', 'I'm your God' en het onvermijdelijke 'Spacerider' gaat men nu niet echt voor de originaliteitsprijs, en hetzelfde kan gezegd worden van de muziek, maar als je geen genoeg kan krijgen van het geluid van eindeloze zandvlakten en indrukwekkende sterrenhemelen (en wie krijgt daar nu ooit genoeg van?) zit je bij Lonely Kamel helemaal goed. De publieksrespons is nog wat lauw, zo vroeg op de avond, maar de band slaagt er zeker in een solide fundament neer te leggen voor de rest van dit feestje. Hard as a desert rock.

SAMSARA BLUES EXPERIMENT
Anders dan was aangekondigd, treden nu niet de Rotterdammers van The Machine aan, maar de Berlijners van Samsara Blues Experiment. The name kind of says it all here: Deze band grossiert in op de blues gebaseerde psychedelische freakouts, waarbij het experiment niet geschuwd wordt. Met name het bij vlagen behoorlijk virtuoze gitaarspel van frontman en leadgitarist Christian Peters heeft eerder diepe indruk achtergelaten op uw recensent, en hoewel hij deze keer niet zo omvergeblazen werd als eerdere keren (een kwestie van gewenning?) was het nog steeds een zeer aangenaam weerzien. Ook de rest van de band laat zich niet onbetuigd overigens, het geluid is een stuk dynamischer en gevarieerder dan bij de vorige band.  Hier en daar ziet men dan ook al voorzichtig wat hoofdjes meeknikken, de stemming begint er al behoorlijk in te komen.

THE MACHINE
Onze landgenoten van The Machine staan nu voor de moeilijke taak om de avond naar nog grotere hoogten te stuwen. Uw nederige correspondent bekent met schaamte dat hij blijkbaar veel te lang heeft staan lullen in de buitenlucht, want tegen de tijd dat hij weer in het etablissement binnentreedt lijkt de set al halverwege te zijn, en vangt hij nog juist het imposante einde van een van hun uigesponnen composities op. Misschien is het de bonus van de thuiswedstrijd, of wellicht heeft men veel vrienden en familie meegenomen, maar hoe het ook zij - het publiek is hier nog beduidend enthousiaster dan bij de vorige band. Niet onverdiend, want hun Motorpsycho-achtige stonerspace is zeker de moeite van het luisteren waard. Hun optreden lijkt nogal aan de korte kant, maar dat kan dus ook andere redenen hebben...

MY SLEEPING KARMA
Het wederom uit Duitsland afkomstige gezelschap dat zich 'My Sleeping Karma' noemt (samsara, karma - ik wist eigenlijk niet, dat die Duitsers hindoes waren) tapt ten slotte uit een beduidend softer, meer mellow vaatje - boven de stonerbasis uit zijn duidelijk invloeden van de postrock hoorbaar. Het warme geluid belet deze heren echter niet af en toe flink uit hun dak te gaan, dus de meer energieken onder de aanwezigen krijgen alle gelegenheid om hun ledematen wild in het rond te zwaaien. De echte doorzetters worden vervolgens ook nog op een toegift getrakteerd, en krijgen tevens de raadgeving mee het goede karma in Tilburg te behouden. Aan de bezoekers van deze avond zal het in elk geval niet liggen, zoveel mogen we wel concluderen.