Razend Rockfestijn in jarig 013

Triggerfinger en Vlaamse vrienden vlammen als nooit tevoren

Freek Verhulst ,

Zondag deed de man met de baard vanuit het Zuiden Tilburg aan en maakte daarmee een hoop trouwe fans blij. Nee, het gaat niet over Sinterklaas, maar over Ruben Block, frontman van de Vlaamse hardrockmachine Triggerfinger. Samen met zijn ‘partners-in-crime’ Mario Goossens en Paul van Bruystegem en de collega’s van Kin Kobra en Drums Are For Parades deed hij de Dommelsch Zaal op de grondvesten schudden.

Triggerfinger en Vlaamse vrienden vlammen als nooit tevoren

Zondag deed de man met de baard vanuit het Zuiden Tilburg aan en maakte daarmee een hoop trouwe fans blij. Nee, het gaat niet over Sinterklaas, maar over Ruben Block, frontman van de Vlaamse hardrockmachine Triggerfinger. Samen met zijn ‘partners-in-crime’ Mario Goossens en Paul van Bruystegem en de collega’s van Kin Kobra en Drums Are For Parades deed hij de Dommelsch Zaal op de grondvesten schudden. KIN KOBRA Strak, energiek en heerlijk opzwepend. Kin Kobra brengt georganiseerde herrie, die af en toe helaas wat eendimensionaal blijft. De frontman geeft werkelijk alles om het publiek mee te nemen in zijn enthousiasme, maar dat is nog niet helemaal wakker. Jammer, want Kin Kobra wordt naar het einde toe alleen maar sterker en iedere hoofdact zou zich gelukkig prijzen met zoveel energie in het voorprogramma. Enige echte dissonant is het ietwat rozegekleurde ‘later’ –inclusief langgerekte ‘r’- aan het eind van de set. We zijn hier immers voor raggende mannen van staal, niet voor Mika. DRUMS ARE FOR PARADES De mannen van Drums Are For Parades laten lang op zich wachten (of lijkt dat maar zo?) en halen zo de vaart er een beetje uit. Het eerste deel van de set is sowieso niet in sneltreinvaart, de opvallend hoge zangstem van de zwaar bebaarde frontman werkt op het eerste gehoor enigszins op de lachspieren en de willekeurige opsomming van getallen door een gecomputeriseerde vrouwenstem tussen de nummers door is ronduit vreemd. En dus kakt het toch al niet erg levendige publiek nog verder in. Dat komt vanavond duidelijk voor maar één ding: Triggerfinger. Maar de bebaarde mannen hebben nog een paar verrassingen in petto: hoogtepunt van de set is een nummer waarbij een baritonsaxofonist het podium opkomt. Dat levert een erg fijn, compleet en bijzonder geluid op, hoewel de sax niet altijd boven het gitaargeweld uitkomt. Daarna gaat het gas erop en ontwaakt zelfs een deel van het publiek. Drums Are For Parades was strak, melodisch en af en toe snoeihard. TRIGGERFINGER Voeg drie delen onweerstaanbaar charisma bij evenzoveel delen pure rock ’n roll. Voeg tijdens het roeren nog wat borsthaar en podiumgeilheid toe en je hebt Triggerfinger, gelieve zo rauw mogelijk te serveren. Dat is het perfecte recept voor een razendsnel avondje headbangen en moshen. Vanaf de eerste maat van het ijzersterke ‘I’m Coming For You’ bestaat er geen twijfel meer over wie er de baas zijn vanavond: ‘hier moet en zal vanavond een genadeloos hard feest plaatsvinden’, is wat het trio van begin tot eind uitstraalt. Terecht ook, want popcentrum 013 bestaat –het lijkt even onder te sneeuwen- vandaag op 13 november op de kop af dertien jaar. Niet toevallig dus dat Triggerfinger optreedt, want die bandnaam bestaat uit –jawel- precies dertien letters. Bij ‘Love Lost In Love’ lijkt de muzikale sneltrein echter even stil te vallen, maar door daarna gelijk ‘All This Dancin’ Around’ op volle kracht het publiek in te slingeren, compenseren de mannen dat ruimschoots. Voor de drumsolo van Mario Goossens valt daarna alleen maar ontzag op te brengen. ‘De Vlaamse Carl Palmer’ is wellicht wat veel eer, maar niet veel drummers weten een drumsolo zo lang zo interessant te houden. Het dak gaat er vanavond aan beide kanten van de zaal volledig af. Op het podium soleert Block (‘The Sexy Voice Of Europe’) er als een bezetene op James Brown-boots op los, terwijl op de vloer wild gesprongen, geschreeuwd en gemosht wordt. Uit het feit dat de rockers uit Antwerpen na reeds twee toegiften te hebben gespeeld, opnieuw het podium bestijgen, blijkt voldoende dat ook de jong belegen Belgen het naar hun zin hebben. De allerlaatste toegift is een behoorlijk bevredigende afsluiter: Eurythmics’ ‘Sweet Dreams’, wat Block al een keer in De Wereld Draait Door akoestisch ten gehore bracht, wordt op unieke wijze vertolkt. ‘Een experiment’, zegt Block, maar dan wel behoorlijk geslaagd. De galmende Block, de beatboxende Goossens, de ritmische ondersteuning op percussie van Van Bruystegem en vooral de interactie met het publiek: alles komt samen. Triggerfinger bewijst zich in Tilburg eens te meer als een roedel hondsdolle podiumbeesten.