Noors bluesfenomeen geeft overdonderend optreden in Paradox

Bjorn Berge bewijst zich als een meesterlijke bluesgitarist

Maarten de Waal ,

De eerste avond van de maand is traditioneel de l'Avventura-avond, dus de Paradox is pas laat op de avond beschikbaar voor een 'regulier' concert. Snarenheld van het Noorden Bjorn Berge mag daarom pas na elven aantreden, wat hij zelf ook nogal aan de late kant vindt, 'op zijn leeftijd'. Daar merken we gedurende het krap twee uur durende concert echter helemaal niets van, want sinds het optreden van Snetberger in mei dit jaar hebben we in Paradox niet meer zo'n gitaarvirtuoos aan het werk gezien...

Bjorn Berge bewijst zich als een meesterlijke bluesgitarist

De eerste avond van de maand is traditioneel de l'Avventura-avond, dus de Paradox is pas laat op de avond beschikbaar voor een 'regulier' concert. Snarenheld van het Noorden Bjorn Berge mag daarom pas na elven aantreden, wat hij zelf ook nogal aan de late kant vindt, 'op zijn leeftijd'. Daar merken we gedurende het krap twee uur durende concert echter helemaal niets van, want sinds het optreden van Snetberger in mei dit jaar hebben we in Paradox niet meer zo'n gitaarvirtuoos aan het werk gezien...

Berge laat er geen gras over groeien en gaat meteen van start met een razendsnelle compositie van eigen hand. Zijn typerende fingerpicking gitaarspel voorziet hij zelf van een stompin' bluesbeat door gezeten op zijn stoel hard op de grond te stampen, waarmee hij een levendiger geluid neerzet dan de meeste meerpersoonsbands.

Hij waakt er echter voor zijn publiek slechts te verbluffen met zijn fabuleuze gitaartechniek - Berge is eerst en vooral een entertainer, die eigen composities geregeld afwisselt met vaak humoristische interpretaties van bekende nummers uit de betere popmuziek, van Joni Mitchell ('Woodstock') tot Frank Zappa ('Keep It Greasy') en prijsnummer en uiteindelijke afsluiter 'Ace Of Spades'. Ongeveer  halverwege de set geeft hij zelfs een zeer uitgebreide interpretatie van de Grote Depressie-klassieker One Meatball (een knipoog naar de huidige economische crisis?), waar degenen in de zaal die daar behoefte aan hebben de gelegenheid wordt geboden de titelwoorden meermaals mee te scanderen.

Berge moet ervoor uitkijken niet te verzanden in meligheid met dit soort acties (hoewel het vermoeden rijst dat zo'n intermezzo vooral bedoeld is om zijn vingers even rust te gunnen). Hij zou sowieso meer vertrouwen mogen hebben in zijn eigen materiaal - de compositie 'Blackwood' van zijn gelijknamige laatste album is veel boeiender dan de meeste covers die deze avond voorbijkomen. Misschien niet zo herkenbaar voor het publiek, maar dat moet dan maar wat meer moeite doen om zich de onvertrouwde klanken eigen te maken. Afgezien van deze kleine kanttekening stond deze zaterdagavond(-nacht) echter garant voor topvermaak, dat de meeste aanwezigen nog lang zal heugen.